Alfabet muzyczny
Alfabet muzyczny – zestaw liter alfabetu łacińskiego, którymi oznacza się w obrębie oktawy dźwięki skali diatonicznej (c, d, e, f, g, a, h), a także ich obniżenie lub podniesienie o półton albo cały ton, co uzyskuje się dodaniem właściwej końcówki (-is, -isis, -es, -eses)[1]. Dźwięk H w niektórych krajach nazywany jest B. W Polsce B oznacza dźwięk H obniżony o pół tonu. System alfabetu muzycznego jest znany od wczesnego średniowiecza i jest starszy od nazw solmizacyjnych.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Andrzej Chodkiewicz, Encyklopedia muzyki, Warszawa: Wydawn. Naukowe PWN, 1995, ISBN 83-01-11390-1, OCLC 34128613 [dostęp 2020-02-14].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Popularna Encyklopedia Powszechna. Kraków: 1994, s. 94. ISBN 83-85719-07-5.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
