Aleksander II

król Epiru
Okres	od 272 p.n.e. do ok. 255 p.n.e.
Poprzednik	Pyrrus I
Następca	Pyrrus II
Dane biograficzne
Dynastia	Ajakidzi
Data urodzenia	przed 291 p.n.e.
Data śmierci	ok. 255 p.n.e.
Ojciec	Pyrrus I
Matka	Lanassa
Żona	Olimpias II
Dzieci	Pyrrus II, Ptolemeusz, Ftia

Aleksander II (gr: Ἀλέξανδρος, Aleksandros) (ur. przed 291, zm. ok. 255 p.n.e.) – król Epiru z dynastii Ajakidów od 272 p.n.e. do swej śmierci. Syn króla Epiru Pyrrusa I i jego drugiej żony Lanassy, córki króla Syrakuz Agatoklesa i prawdopodobnie jego drugiej żony Alcii.

Młody Aleksander wraz z bratem Helenosem brał udział w wyprawie italskiej ojca Pyrrusa. W r. 278 p.n.e. ojciec, gdy Sycylijczycy przybyli mu dać władzę nad całą Sycylią, postanowił zostawić syna Aleksandra w Lokrach, a sam wyruszyć na wyspę. W r. 272 p.n.e., po przypadkowej śmierci ojca w Argos, wstąpił po nim na tron Epiru. Kontynuował wojnę, którą ojciec prowadził z Antygonem II Gonatasem, królem Macedonii. Aleksander utracił na jego rzecz północną część Macedonii, którą Pyrrus zajął dwa lata wcześniej (r. 274 p.n.e.). Antygon zawarł z nim pokój, ponieważ chciał wyzyskać zwycięstwo pod Argos. Aleksander później wmieszał się w wojnę z królem Ilirów Mytilosem, następcą Monuniosa.

Kiedy w r. 262 p.n.e. wzmógł się nacisk na Ateny ze strony Antygona, Aleksander najechał Macedonię z armią Przymierza Epirockiego. Król macedoński, będąc w trudnej sytuacji, szukał porozumienia z Atenami. Aleksander, podczas nieobecności Antygona, został wyparty z północnej Macedonii przez Demetriusza, syna Antygona. Ten dodatkowo jeszcze pozbawił Aleksandra królestwa Epiru. Wygnanie Aleksandra nie trwało długo, ponieważ nie stracił życzliwości swoich poddanych, a także otrzymał pomoc Akarnańczyków. Dzięki czemu mógł z ich pomocą odzyskać Epir.

Aleksander poślubił siostrę przyrodnią Olimpias II, córkę Pyrrusa i Antygony (zm. 295 p.n.e.), córki Filipa i Bereniki, późniejszej żony króla Egiptu Ptolemeusza I Sotera. Miał z nią dwóch synów, przyszłych królów Epiru, Pyrrusa i Ptolemeusza oraz córkę Ftię. Ok. r. 255 p.n.e., po śmierci Aleksandra, Olimpias II objęła, jako regentka, władzę nad Epirem z powodu małoletniości synów.

• Hammond N.G.L., Starożytna Macedonia. Początki, instytucje, dzieje, przeł. A. S. Chankowski, PIW, Warszawa 1999, s. 280, 282-283, 286-287, ISBN 83-06-02691-8.
• Marek Junianus Justynus, Zarys dziejów powszechnych starożytności na podstawie Pompejusza Trogusa (z dodaniem prologów), (XVIII 1, 2; XXIII 3; XXVI 2, 3; XXVIII 1), przekł., wstęp i kom. I. Lewandowski, Pax, Warszawa 1988, s. ISBN 83-211-0871-7.