Albin Świtalski

Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1836 Przeworsk
Data i miejsce śmierci	22 marca 1923 Lwów
Zawód, zajęcie	urzędnik
Narodowość	polska
Rodzice	Szymon, Tekla
Małżeństwo	Henryka (I), Amalia (II), Antonina (III)
Dzieci	Henryka, Tadeusz, Zofia, Amalia, Kazimierz, Stefania
Krewni i powinowaci	Domicela, Ludwika, Leon (rodzeństwo), Józef Popiel, Wilhelm Veith (teściowie)
Odznaczenia

Albin Świtalski (ur. 21 lutego 1836 w Przeworsku, zm. 22 marca 1923 we Lwowie) – polski c. i k. urzędnik, starosta.

Urodził się 21 lutego 1836 w Przeworsku jako syn zamieszkałych tamże Szymona i Tekli z domu Adamkiewicz^{[1][2][3][4][5]}, bratem Domiceli (po mężu Majewska), Ludwiki (po mężu Różańska), Leona (ksiądz)^[6]. Uczestniczył w powstaniu styczniowym 1863^[7].

W okresie zaboru austriackiego wstąpił do administracyjnej służby państwowej. Od około 1864 był praktykantem konceptowym w Komisji Namiestnictwa w Krakowie (K.K. Statthalterei-Commision in Krakau)^[8]. Następnie przeszedł do pracy w C. K. Namiestnictwie we Lwowie (K.K. Statthalterei in Lemberg), gdzie od około 1866 był praktykantem konceptowym^[9]. Od około 1869 w charakterze prowizorycznym, od około 1871 jako etatowy adjunkt konceptowy, a od około 1871 jako prowizoryczny koncepista namiestnictwa, od około 1873 jako prowizoryczny komisarz powiatowy, od około 1874 jako komisarz powiatowy był przydzielony w C. K. Namiestnictwie do pracy C. K. Komisji Krajowej dla Spraw Odkupu i Uporządkowania Ciężarów Gruntowych oraz do C. K. Dyrekcji Funduszów Indemnizacyjnych^[10]. Od około 1875 do około 1889 sprawował stanowisko komisarza powiatowego w C. K. starostwie powiatu sanockiego^[11]. Równolegle, od około 1876, potem od około 1879 do około 1883 był zastępcą prezydującego C. K. Powiatową Komisją Szacunkową, tj. starosty Leona Studzińskiego^[12]. Wszedł w skład władz powołanego w 1889 sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, zostając zastępcą wydziałowych^[13].

Po odejściu z Sanoka krótkotrwale od około 1889 pracował w randze sekretarza namiestnictwa w C. K. Namiestnictwie we Lwowie^[14]. Później sprawował stanowisko c. k. starosty powiatu rudeckiego od około 1891 do około 1904^[15][16][17]. Z tytułu piastowanego urzędu w tym okresie był także przewodniczącym C. K. Rady Szkolnej Okręgowej^[18]. Po ustąpieniu z urzędu starosty rudeckiego został przeniesiony w stan spoczynku^[19]. Otrzymał tytuły honorowego obywatelstwa Rudki i Komarno^[4].

Był trzykrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Henryka z domu Kaukol (1844-1872), z którą miał córkę Henrykę Marię (1872-1948, po mężu Śnieżek)^[20]. Drugą żoną od ok. 1875 była Amalia Celestyna z domu Popiel (ur. 8 kwietnia 1840, córka Heleny z domu Skolimowskiej oraz Józefa Popiela - urzędnika magistratów miejskich w Stryju, od ok. 1840 w Stanisławowie, później urzędnika sądowego w Złoczowie, do ok. 1870 dyrektora urzędu pomocniczego c. k. sądu obwodowego w Tarnopolu^[21][2][3]; zm. 7 lutego 1882 dzień po urodzeniu córki Amalii Zofii^[22])^[23], z którą miał dzieci: Tadeusza Felicjana (ur. 9 czerwca 1876^[21], zm. 19 maja 1887 w wieku 11 lat^[24]), Zofię Jadwigę^[23] (ur. 17 grudnia 1877^[2], zm. 31 maja 1881 w wieku 3,5 lat na zapalenie oskrzeli^[25]; obie zostały pochowane na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku^[26], a ich nagrobek został wpisany do rejestru obiektów zabytkowych i podlega ochronie prawnej^[27]) i Amalię Zofię (ur. 6 lutego 1882^[3], nauczycielka^[28], od około 1902 nauczycielka nadetatowa w pięcioklasowej szkole żeńskiej w Rudkach jako Amalia Świtalska^[29], latem 1905 mianowana stałą nauczycielką w sześcioklasowej szkole żeńskiej w Rudkach^[30], gdzie do końca życia pracowała jako Amalia Karpow, zm. 23 kwietnia 1906^[31]). Trzecią żoną była Antonina Maria z domu Veith^[23] (1855-1944^[32], pochodząca ze spolonizowanej rodziny austriackiej^[17], osiedlonej w Sanoku w 1834, córka Wilhelma Veitha^[33], emerytowanego inspektora podatkowego w Sanoku^[34], w 1877 pomocnica nauczycielska w czteroklasowej szkole żeńskiej w Sanoku^[35]), z którą miał syna Kazimierza Stanisława (1886-1962^[33], legionista, polityk w II RP^[17]) i Stefanię (po mężu Wciślak)^[6].

Zmarł 22 marca 1923 we Lwowie^[6]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie w grobowcu swojego teścia Wilhelma Veitha^[6].

austro-węgierskie

• Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa (1904)^[19].
• Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1904)^[16].
• W marcu 1919 Albin Świtalski złożył w Miejskiej Kasie Oszczędności we Lwowie jako dary na Skarb Polski m.in. 1 złoty krzyż kawalerski, 5 medali bronz., a także biżuterię^[36].