Albéric Magnard
| |
| Imię i nazwisko |
Lucien-Denis-Gabriel-Albéric Magnard |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| |
Lucien-Denis-Gabriel-Albéric Magnard (ur. 9 czerwca 1865 w Paryżu, zm. 3 września 1914 w Baron w departamencie Oise[1][2]) – francuski kompozytor.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jego ojciec, Francis Magnard, był dziennikarzem i wydawcą Le Figaro[1]. W 1887 roku ukończył studia prawnicze, następnie wstąpił do Konserwatorium Paryskiego, gdzie uczył się u Théodore’a Dubois (harmonia i kontrapunkt) oraz Julesa Masseneta (kompozycja)[1][2]. W 1888 roku zdobył premier prix w zakresie harmonii[2], ale zniechęcony metodami nauczania opuścił konserwatorium[1]. W latach 1888–1892 kontynuował prywatnie studia u Vincenta d’Indy’ego[1][2]. W 1896 roku objął klasę kontrapunktu w Schola Cantorum de Paris[1][2][3]. W 1908 roku osiadł w Baron[1]. Zginął podczas I wojny światowej we wrześniu 1914 roku, broniąc swojego domu przed niemieckimi żołnierzami[1][2][3].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Wpływ na twórczość Magnarda wywarła muzyka Beethovena, Wagnera, d’Indy’ego i Francka[1]. Operował klasycznymi schematami, przestrzegając formalnych reguł, np. nadając swoim symfoniom układ 4-częściowy[1]. W muzyce kameralnej tworzył w tradycyjnych gatunkach (sonata, trio, kwartet, kwintet)[1].
Wybrane kompozycje
[edytuj | edytuj kod](na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Utwory orkiestrowe
- Suite d’orchestre dans le style ancien (1888, wersja zrewidowana 1889)
- 4 symfonie (I 1889–1890, II 1892–1893, III 1895–1896, IV 1911–1913)
- Ouverture (1894–1895)
- Chant funèbre (1895)
- Hymne à la justice (1902)
- Hymne à Vénus (1903–1904)
Utwory kameralne
- Kwintet na flet, obój, klarnet, fagot i fortepian (1894)
- Sonata skrzypcowa G-dur (1901)
- Kwartet smyczkowy (1902–1903)
- Trio fortepianowe (1904–1905)
- Sonata wiolonczelowa (1909–1910)
Utwory fortepianowe
- 3 Pièces (1887–1888)
- Promenades (1893)
- Pièces, En Dieu mon espérance et mon espée pour ma défense (1889)
Utwory wokalne
- 6 Poèmes do słów Alfreda de Musseta, Horacego i Guya Ropartza (1887–1890)
- A Henriette (1890)
- 4 Poèmes en musique do słów kompozytora (1902)
- 12 Poèmes do słów André Chéniera i Marceline Desbordes-Valmore (1913–1914)
Opery
- Yolande, libretto kompozytora (1888–1891, wyst. Bruksela 1892)
- Guercoeur, libretto kompozytora (1897–1900; partytura uszkodzona w pożarze domu kompozytora w 1914 roku zrekonstruowana przez Guya Ropartza, wyst. Paryż 1931)
- Bérénice, libretto kompozytora według Racine’a (1905–1909, wyst. Paryż 1911)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 18–19. ISBN 83-224-0656-8.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2238. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ a b John Michael Cooper: Historical Dictionary of Romantic Music. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 351–352. ISBN 978-0-8108-7230-1.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Albéric Magnard – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
