Alan Pascoe

Data i miejsce urodzenia	11 października 1947 lub 1 października 1947 Portsmouth
Wzrost	185 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Wielka Brytania Igrzyska olimpijskie srebro Monachium 1972 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 400 m) Mistrzostwa Europy złoto Rzym 1974 bieg na 400 m przez płotki złoto Rzym 1974 sztafeta 4 × 400 m) srebro Helsinki 1971 bieg na 110 m przez płotki brąz Ateny 1969 bieg na 110 m przez płotki Halowe mistrzostwa Europy złoto Belgrad 1969 bieg na 50 m przez płotki Reprezentacja  Anglia Igrzyska Wspólnoty Narodów złoto Christchurch 1974 lekkoatletyka (bieg na 400 m przez płotki) srebro Christchurch 1974 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 400 m) brąz Edmonton 1978 lekkoatletyka (bieg na 400 m przez płotki)
Odznaczenia

Alan Peter Pascoe MBE (ur. 11 października 1947 w Portsmouth) – brytyjski lekkoatleta płotkarz i sprinter, medalista olimpijski w Monachium.

Mąż brytyjskiej sprinterki Delli James.

Naukę rozpoczął w Portsmouth Southern Grammar School. Po jej ukończeniu kontynuował naukę w Borough Road Collage w Isleworth. Studiował na Uniwersytecie Londyńskim.

W wieku 21 lat wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku w biegu na 110 metrów przez płotki, ale odpadł w eliminacjach. Jego pierwszym międzynarodowym sukcesem było zwycięstwo w biegu na 50 metrów przez płotki podczas europejskich igrzysk halowych w 1969 w Belgradzie. Na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach zdobył brązowy medal na 110 metrów przez płotki. Nie powiodło mu się na pierwszych halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu, gdzie odpadł w półfinale biegu na 60 metrów przez płotki. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach wywalczył srebrny medal na 110 m przez płotki. Podczas całej swojej kariery pięciokrotnie ustanawiał rekordy kraju na tym dystansie^[1]. Odpadł w półfinale na 50 m przez płotki na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble.

Podczas igrzysk olimpijskich w 1972 w Monachium odpadł w półfinale biegu na 110 m przez płotki, natomiast brytyjska sztafeta 4 × 400 metrów w składzie: Martin Reynolds, Pascoe, David Hemery i David Jenkins zdobyła wicemistrzostwo olimpijskie ustanawiając rekord Europy (3:00,46)^[2]. Po igrzyskach Pascoe (który zanotował w olimpijskim finale na swojej zmianie rezultat 44,9 sekundy) przestawił się na bieganie na dłuższym dystansie. Na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie zdobył dwa złote medale: indywidualnie w biegu na 400 m przez płotki i drużynowo w sztafecie 4 × 400 m (sztafeta brytyjska biegła w składzie: Glen Cohen, Bill Hartley, Pascoe i Jenkins). Zwyciężył na 400 m przez płotki na igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1974 w Christchurch, a w sztafecie 4 × 400 m zajął 2. miejsce^[3].

W tych samych konkurencjach wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu. W finale biegu na 400 m przez płotki zajął 8. miejsce, a sztafeta 4 × 400 m z jego udziałem nie ukończyła biegu eliminacyjnego. Na igrzyskach Wspólnoty Narodów w 1978 w Edmonton zdobył brązowy medal na 400 m przez płotki^[3].

Pascoe zdobył następujące medale w mistrzostwach Wielkiej Brytanii (AAA):

• stadion
  • Bieg na 200 metrów – złote medale w 1971 i 1972
  • bieg na 120 jardów przez płotki: – złoty medal w 1968
  • Bieg na 110 metrów przez płotki – złote medale w 1971 i 1972 oraz srebrny w 1969
  • Bieg na 400 metrów przez płotki – złote medale w 1973, 1976 i 1978 oraz srebrny w 1977^[4]
• hala
  • bieg na 60 jardów przez płotki – złoto w 1967
  • Bieg na 60 metrów przez płotki – cztery złote medale (1968, 1969, 1970 oraz 1973)^[5]

• Wyniki olimpijskie Pascoe'a na stronie sports-reference.com. [dostęp 2010-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 sierpnia 2010)]. (ang.).
• Alan Pascoe, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2010-08-23]  (ang.).