Trwa dyskusja nad usunięciem tego artykułu, kliknij i weź w niej udział.

Ten artykuł od 2021-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon ((Dopracować)) z tego artykułu.

Advanced Program to Program Communications (APPC) – znany także jako LU 6.2, protokół komunikacyjny opublikowany przez firmę IBM w 1982 roku^[1], który umożliwiał komunikacje aplikacji na serwerze iSeries z aplikacjami w innych systematach. APPC udostępniała API bazujące na architekturze SNA opracowanej przez IBM^[2].

APPC działa w warstwie sesji modelu OSI i pozwala na niezawodną komunikację między co najmniej dwoma aplikacjami w sieci. Posiada także zestaw standardowych interfejsów, które umożliwiają aplikacjom interakcje. Interfejsy te definiują format i zawartość komunikatów wymienianych między aplikacji oraz zapewnia zgodność między aplikacjami. Zazwyczaj używany w systemach typy mainframe IBM np. z/OS^[3].