Adam Alfred Zych

Data i miejsce urodzenia	28 lipca 1945 Częstochowa
profesor nauk społecznych
Specjalność: pedagogika starzenia się (geragogika), psychologia religii
Alma Mater	Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie
Doktorat	1975
Habilitacja	1984 Uniwersytet Gdański
Profesura	19 lutego 2014
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Kielcach Dolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiu
Odznaczenia

Adam Alfred Zych (ur. 28 lipca 1945 w Częstochowie) – polski psycholog, pedagog, poeta, tłumacz, profesor nauk społecznych.

W 1964 roku ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Jarosława Dąbrowskiego w Częstochowie. W latach 1966–1971 odbył studia z zakresu filozofii i psychologii na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Doktoryzował się w 1975 roku w Instytucie Badań Pedagogicznych w Warszawie. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1984 na Uniwersytecie Gdańskim. Postanowieniem Prezydenta RP z 19 lutego 2014 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nauk społecznych.

W latach 1971–1975 pracował jako inspektor ds. zawodowej rehabilitacji inwalidów w Zespole Opieki Zdrowotnej w Szczecinie. W 1975 roku podjął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach, przekształconej następnie w Akademię Świętokrzyską. Początkowo zatrudniony był na stanowisku adiunkta, a później docenta (1987) i od 1990 profesora. W latach 80. napisał hymn WSP do muzyki Mirosława Niziurskiego. W 1991 roku był stypendystą Northwestern University. Gościnnie wykładał na Uniwersytecie w Gießen (1987 i 1988), Uniwersytecie Wiedeńskim (1995) i na Europejskim Uniwersytecie Viadrina (1996). Obecnie związany jest z Dolnośląską Szkołą Wyższą we Wrocławiu.

Jego zainteresowania badawcze obejmują gerontologię społeczną, pedagogikę starzenia się i starości oraz psychologię religii. Jest autorem artykułów w „Pro Memoria”, „Sztuce”, „Ikarze” i „Świętokrzyskim Kwartalniku Literackim”. Wystąpił w filmie dokumentalnym pt. Kielce, czyli polski Bronx (1995). Odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Uhonorowano go również Nagrodą Miasta Kielce i Medalem Miasta Oświęcimia oraz tytułem Przyjaciel Seniora.

Jest encyklopedystą, redaktorem Encyklopedii starości, starzenia się i niepełnosprawności wydanej w latach 2017-2018^[1]. Opublikował kilkanaście tomików wierszy, również w językach angielskim i niemieckim.

• Psychologowie radzieccy i ich prace 1917–1977. Słownik biograficzny, Kielce 1980
• Być sobą przeciw sobie. Szkice o młodzieży współczesnej, Warszawa 1988
• Sytuacja życiowa ludzi w podeszłym wieku w Polsce i w Republice Federalnej Niemiec, Kielce 1990
• Człowiek wobec starości. Szkice z gerontologii społecznej, Warszawa 1995
• Słownik gerontologii społecznej, Warszawa 2001
• The living situation of elderly Americans of Polish descent in Chicago, Wrocław 2005
• Narodziny nowego wieku. Eseje, felietony i szkice, Wrocław 2005
• Pomiędzy wiarą a zwątpieniem. Wprowadzenie do psychologii religii, Kraków 2012
• Przekraczając „smugę cienia”. Szkice z gerontologii i tanatologii, wyd. 2. przejrz., popr. i uzup., Katowice 2013
• Encyklopedia starości, starzenia się i niepełnosprawności (red.), Katowice 2017, 5 t.
• Leksykon gerontologii, wyd. 4., Kraków 2019
• Młodość utracona, odkrywana starość. Eseje i szkice z gerontologii, Katowice 2020
• Starość w drodze... Wybór materiałów (red.), Katowice 2020

• Judycki Z., Siwek J., Kto jest kim w Kielcach. Informator biograficzny, t. 1, Toruń 2002, s. 203-204.
• Prof. dr hab. Adam Alfred Zych, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-08-30] .