Kongres Stanów Zjednoczonych dwudziestej siódmej kadencji – federalna władza ustawodawcza, składająca się z Izby Reprezentantów i Senatu, zebrał się po raz pierwszy 4 marca 1841, rozpoczynając tym samym kadencję trwającą do 4 marca 1843. Kongres 27. kadencji obradował w czasie, gdy urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych sprawował William Henry Harrison oraz przez pierwsze dwa lata rządów jego następcy – Johna Tylera.

Liczba miejsc w Izbie Reprezentantów tej kadencji została wyznaczona na podstawie piątego spisu powszechnego Stanów Zjednoczonych, przeprowadzonego w roku 1830. W obu izbach Kongresu większość stanowili wigowie.

4 marca 1841 – 4 marca 1843

• Nadzwyczajna sesja Senatu: 4 marca 1841 – 15 marca 1841
• Pierwsza sesja: 31 maja 1841 – 13 września 1841
• Druga sesja: 6 grudnia 1841 – 31 sierpnia 1842
• Trzecia sesja: 5 grudnia 1842 – 4 marca 1843

Poniższe zestawienie przedstawia przynależność partyjną kongresmenów w dniu rozpoczęcia pierwszej sesji Kongresu tej kadencji. Późniejsze zmiany w strukturze partyjnej ukazane są w części „Zmiany przynależności partyjnej”.

Senat

• Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych (Przewodniczący Senatu):
  • John Tyler, wig z Wirginii, 4 kwietnia 1841 przejął urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych po zmarłym W.H. Harrisonie, odtąd wakat na stanowisku wiceprezydenta.
• Przewodniczący pro tempore Senatu:
  • William R. King, demokrata z Alabamy, wybrany 4 marca 1841
  • Samuel L. Southard, wig z New Jersey, wybrany 11 marca 1841
  • Willie P. Mangum, wig z Karoliny Północnej, wybrany 31 maja 1842

Izba Reprezentantów

• Spiker Izby
  • John D. White, wig z Kentucky, wybrany 31 maja 1841

• 4 marca 1841 – William Henry Harrison zostaje prezydentem Stanów Zjednoczonych
• 4 kwietnia 1841 – prezydent Harrison umiera, John Tyler zostaje prezydentem Stanów Zjednoczonych

• 19 kwietnia 1841 – akt o bankructwie
• 30 sierpnia 1842 – ustawa taryfowa