185 Dywizja Spadochronowa „Folgore”
 Wyposażenie żołnierza dywizji | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1 września 1941 |
| Rozformowanie |
23 listopada 1942 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja |
Brygada Spadochronowa „Folgore” |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
lądowe |
| Rodzaj wojsk | |
185 Dywizja Spadochronowa „Folgore” (wł. 185ª Divisione Paracadutisti Folgore) – jeden ze związków taktycznych włoskich wojsk lądowych, którego organizację rozpoczęto w 1940 roku[1]. Brała udział w walkach w Afryce Północnej podczas II wojny światowej.
Dywizja szczególnie odznaczyła się w drugiej bitwie pod El Alamein, od 23 października do 6 listopada 1942 roku, broniąc skutecznie odcinka frontu niemiecko-włoskiego przeciw atakom przeważających sił alianckich wspieranych bronią pancerną, aż do ogólnego odwrotu sił osi[2]. Dywizja utraciła podczas bitwy 1000–1100 zabitych i ciężko rannych oraz ok. 500 wziętych do niewoli (nie licząc przy okazji późniejszego odwrotu)[2]. Straty jednostek walczących przeciw dywizji "Folgore" szacowane są na ok. 1700 zabitych, zaginionych i rannych[2]. Na skutek strat, dywizja została rozwiązana pod koniec 1942 roku, tworząc 285 batalion spadochronowy „Folgore”[2].
Współcześnie tradycję dywizji kontynuuje Brygada Spadochronowa „Folgore”.
Skład podczas walk w Afryce
[edytuj | edytuj kod]- 186 pułk spadochronowy,
- 187 pułk spadochronowy,
- 185 pułk artylerii,
- 8 batalion saperów,
- inne służby.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Encyklopedia II wojny światowej.
- Strona Folgore
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
