ਮੱਧ ਪੂਰਬ (ਜਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਚੱਲਤ ਪੂਰਬ ਦੇ ਕਰੀਬ (Near East)) ਦੱਖਣ ਪੱਛਮ ਏਸ਼ਿਆ, ਦੱਖਣ ਪੂਰਬੀ ਯੂਰੋਪ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਪੂਰਵੀ ਅਫਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਵਿਸਥਾਰਿਤ ਖੇਤਰ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਕੋਈ ਸਪੱਸ਼ਟ ਸੀਮਾ ਰੇਖਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਕਸਰ ਇਸ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਪੂਰਬ ਦੇ ਨੇੜੇ (Near East) ਦੇ ਇੱਕ ਪਰਿਆਏ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ, ਠੀਕ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਪੂਰਬ (Far East) ਦੇ ਉਲਟ। ਮੱਧ ਪੂਰਬ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਪ੍ਰਚਲਨ 1900 ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਦੇ ਯੂਨਾਇਟੇਡ ਕਿੰਗਡਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ।

ਮੱਧ ਪੂਰਬ, ਆਪਣੇ ਵਿਆਪਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪੁਰਾਣਾ ਖੇਤਰ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਪੱਛਮੀ ਵਿਦਵਾਨ ਇਸਨੂੰ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਥਾਂ ਦੀ ਸੰਗਿਆ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਥੇ ਯਹੂਦੀ, ਈਸਾਈ ਅਤੇ ਇਸਲਾਮ ਧਰਮ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕਈ ਮਤਾਂ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਰਵਰ ਚੰਦ੍ਰ ਉਸ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਅਜੋਕੇ ਦੱਖਣ ਇਰਾਕ ਵਿੱਚ ਦਜਲਾ ਅਤੇ ਫੁਰਾਤ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਪੱਛਮੀ ਵਿਦਵਾਨ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਭਿਅਤਾ ਦੀ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਇੱਥੋਂ ਹੋਈ ਸੀ। ਬੇਬੀਲੋਨ ਅਤੇ ਮਿਸਰ ਦੀਆਂ ਸਭਿਅਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਦੁਨੀਆ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਕਸਿਤ ਸਭਿਅਤਾਵਾਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਚੀਨੀ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਸਮਰਥਕ ਇਸ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਇੱਥੇ ਕਈ ਗ਼ੈਰ-ਮਾਮੂਲੀ ਅਵਧਾਰਣਾਵਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ - ਲਿਖਾਈ ਕਲਾ, ਕਈ ਧਰਮ ਅਤੇ ਧਰਮਯੁੱਧ।

ਈਸਾ ਦੇ 1200 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹਜਰਤ ਮੂਸਾ ਨੇ ਮਿਸਰ ਦੇ ਫਰਾਓ (ਰਾਜਾ) ਦੇ ਇੱਥੋਂ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਅਜ਼ਾਦ ਕਰਾਇਆ ਅਤੇ ਇਸਰਾਇਲ ਅਤੇ ਜੁਡਆ ਨਾਮਕ ਦੋ ਰਾਜਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਅਜੋਕੇ ਇਜਰਾਇਲ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ। ਈਸੇ ਦੇ 770 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਬੇਬੀਲੋਨ ਦੇ ਅਸੀਰਿਆ ਅਤੇ ਅੱਕਦ ਨੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਨਾਂ ਉੱਤੇ ਅਧਿਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਯਾਤਨਾਏ ਦਿੱਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੰਦਿਰਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਪਾਇਆ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਲੋਂ ਪੂਰਵ ਦੀ ਤਰਫ (ਅੱਜ ਦੇ ਈਰਾਨ) ਵਿਸਥਾਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। 559 ਈਸਾਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਪਾਰਸ ਦੇ ਰਾਜੇ ਕੁਰੋਸ਼ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸੱਤਾ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਬੇਬੀਲੋਨ ਉੱਤੇ ਅਧਿਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ। ਇਸ ਕਾਲ ਵਿੱਚ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਾਤਭੂਮੀ ਵਾਪਸ ਪਰਤਣ ਦਾ ਮੌਕੇ ਮਿਲਿਆ। ਫਾਰਸੀਆਂ (ਪਾਰਸੀ) ਨੇ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਮੰਦਿਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਵੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ। ਈਸਾਪੂਰਵ 330 ਵਿੱਚ ਸਿਕੰਦਰ ਨੇ ਫਾਰਸ ਉੱਤੇ ਅਧਿਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ। ਈਸਾ ਪੂਰਵ 100 ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਇਹ ਰੋਮਨ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਅੰਗ ਬਣਾ। ਰੋਮਨ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਅਪਨੇ ਦੇਵੀ - ਦੇਵਤਾ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਬਾਗ਼ੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੇਖਦੇ ਸਨ। ਈਸਾ ਮਸੀਹ ਨੇ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਦਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਉੱਤੇ 313 ਇਸਵੀ ਵਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੱਕ ਰੋਮ ਦੇ ਸ਼ਾਸਕਾਂ ਨੇ ਈਸਾਈਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚਲਾਕੀ ਦਿੱਤੀ। ਬਿਜੇਂਟਾਇਨ (ਪੂਰਵੀ ਰੋਮਨ), ਫਾਰਸੀ (ਸਾਸਾਨੀ) ਅਤੇ ਅਰਬਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਲੜਾਈ ਹੋਏ। ਮੁਹੰਮਦ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਪਰਨੋਪਰਾਂਤ ਫਾਰਸ ਉੱਤੇ ਅਰਬਾਂ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਔਕ ਕਾਲਾਂਤਰ ਵਿੱਚ ਈਰਾਨ ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ ਪਰਿਵਰਤਿਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਉੱਤੇ ਕੁੱਝ ਰਾਜਨੀਤਕ ਕਾਰਨਾਂ ਵਲੋਂ ਈਰਾਨੀ ਸ਼ਿਆ ਬਣੇ ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਰਬ ਸੁੰਨੀ ਰਹੇ।

ਸੋਲਹਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਤੁਰਕਾਂ ਨੇ ਮੱਕਾ ਉੱਤੇ ਅਧਿਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਸਰਵੇਸਰਵਾ ਹੋ ਗਏ। ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਭਜਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਯੂਰੋਪ ਵਿੱਚ ਬਸਤੇ ਗਏ। 1900 ਇਸਵੀ ਦੇ ਆਸਪਾਸ ਯਹੂਦੀ ਯੂਰੋਪ ਵਲੋਂ ਭਾਗ ਕਰ ਅਜੋਕੇ ਇਸਰਾਇਲ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਲੱਗੇ ਜੋ ਹੁਣ ਤੁਰਕਾਂ ਦਾ ਫਿਲੀਸਤੀਨ ਪ੍ਰਾਂਤ ਸੀ। 1948 ਵਿੱਚ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੇ ਨਵੇਂ ਆਜਾਦ ਇਸਰਾਇਲ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੀ। ਅਰਬ ਦੇਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਇਸਰਾਇਲ ਵਿੱਚ ਕਈ ਲੜਾਈ ਹੋਏ।

ਅਰਬ ਅਤੇ ਇਸਰਾਇਲ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਛਾਇਆ ਮੋਰੋੱਕੋ ਵਲੋਂ ਲੈ ਕੇ ਪੂਰੇ ਖਾੜੀ ਖੇਤਰ ਉੱਤੇ ਹੈ . ਇਸ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਇਤਹਾਸ ਕਾਫ਼ੀ ਪੁਰਾਨਾ ਹੈ .

14 ਮਈ 1948 ਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਯਹੂਦੀ ਦੇਸ਼ ਇਸਰਾਇਲ ਅਸਤੀਤਵ ਵਿੱਚ ਆਇਆ . ਯਹੂਦੀਆਂ ਅਤੇ ਅਰਬਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਦੂੱਜੇ ਉੱਤੇ ਹਮਲੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ . ਲੇਕਿਨ ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਹਮਲੀਆਂ ਵਲੋਂ ਫਲਸਤੀਨੀਆਂ ਦੇ ਪੈਰ ਉੱਖਡ਼ ਗਏ ਅਤੇ ਹਜਾਰਾਂ ਲੋਕ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਲੇਬਨਾਨ ਅਤੇ ਮਿਸਰ ਭਾਗ ਖੜੇ ਹੋਏ .

1948 ਵਿੱਚ ਇਸਰਾਇਲ ਦੇ ਗਠਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵਲੋਂ ਹੀ ਅਰਬ ਦੇਸ਼ ਇਸਰਾਇਲ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ . ਜਨਵਰੀ 1964 ਵਿੱਚ ਅਰਬ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਫਲਸਤੀਨੀ ਲਿਬਰੇਸ਼ਨ ਆਰਗਨਾਇਜੇਸ਼ਨ (ਪੀਏਲਓ) ਨਾਮਕ ਸੰਗਠਨ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ . 1969 ਵਿੱਚ ਯਾਸਿਰ ਅਰਾਫਾਤ ਨੇ ਇਸ ਸੰਗਠਨ ਦੀ ਵਾਗਡੋਰ ਸੰਭਾਲ ਲਈ . ਇਸ ਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਅਰਾਫਾਤ ਨੇ ਫਤਹ ਨਾਮਕ ਸੰਗਠਨ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ਜੋ ਇਸਰਾਇਲ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹਮਲੇ ਕਰ ਕਾਫ਼ੀ ਚਰਚਾ ਵਿੱਚ ਆ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ .

ਇਸਰਾਇਲ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਗੁਆੰਡੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੱਧਦੇ ਤਨਾਵ ਦਾ ਅੰਤ ਲੜਾਈ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ . ਇਹ ਲੜਾਈ 5 ਜੂਨ ਵਲੋਂ 11 ਜੂਨ 1967 ਤੱਕ ਚਲਾ ਅਤੇ ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਵਿਚਕਾਰ ਪੂਰਵ ਸੰਘਰਸ਼ ਦਾ ਸਵਰੂਪ ਬਦਲ ਗਿਆ . ਇਸਰਾਇਲ ਨੇ ਮਿਸਰ ਨੂੰ ਗਜਾ ਵਲੋਂ, ਸੀਰਿਆ ਨੂੰ ਗੋਲਨ ਪਹਾੜੀਆਂ ਵਲੋਂ ਅਤੇ ਜਾਰਡਨ ਨੂੰ ਪੱਛਮ ਵਾਲਾ ਤਟ ਅਤੇ ਪੂਰਵੀ ਯਰੁਸ਼ਲਮ ਵਲੋਂ ਧਕੇਲ ਦਿੱਤਾ . ਇਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਪੰਜ ਲੱਖ ਅਤੇ ਫਲਸਤੀਨੀ ਬੇਘਰਬਾਰ ਹੋ ਗਏ .

ਜਦੋਂ ਸਿਆਸਤੀ ਤਰੀਕਾਂ ਵਲੋਂ ਮਿਸਰ ਅਤੇ ਸੀਰਿਆ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਨ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ ਤਾਂ 1973 ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਇਸਰਾਇਲ ਉੱਤੇ ਚੜਾਈ ਕਰ ਦਿੱਤੀ . ਅਮਰੀਕਾ, ਸੋਵਿਅਤ ਸੰਘ ਅਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਸੰਘ ਨੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ . ਇਸ ਲੜਾਈ ਦੇ ਬਾਅਦ ਇਸਰਾਇਲ ਅਮਰੀਕਾ ਉੱਤੇ ਅਤੇ ਜਿਆਦਾ ਆਸ਼ਰਿਤ ਹੋ ਗਿਆ . ਏਧਰ ਸਊਦੀ ਅਰਬ ਨੇ ਇਸਰਾਇਲ ਨੂੰ ਸਮਰਥਨ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਪੇਟਰੋਲਿਅਮ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਵਿਕਰੀ ਉੱਤੇ ਰੋਕ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਮਾਰਚ 1974 ਤੱਕ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ .

ਮਿਸਰ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਅਨਵਰ ਸਾਦਾਤ 19 ਨਵੰਬਰ 1977 ਨੂੰ ਯਰੁਸ਼ਲਮ ਪਹੁੰਚੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂਨੇ ਇਸਰਾਇਲੀ ਸੰਸਦ ਵਿੱਚ ਭਾਸ਼ਣ ਦਿੱਤਾ . ਸਾਦਾਤ ਇਸਰਾਇਲ ਨੂੰ ਮਾਨਤਾ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਪਹਿਲਾਂ ਅਰਬ ਨੇਤਾ ਬਣੇ . ਅਰਬ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੇ ਮਿਸਰ ਦਾ ਬਾਈਕਾਟ ਕੀਤਾ ਲੇਕਿਨ ਵੱਖ ਵਲੋਂ ਇਸਰਾਇਲ ਵਲੋਂ ਸੁਲਾਹ ਕੀਤੀ . 1981 ਵਿੱਚ ਇਸਰਾਇਲ ਦੇ ਨਾਲ ਸਮੱਝੌਤੇ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਸਲਾਮੀ ਚਰਮਪੰਥੀਆਂ ਨੇ ਸਾਦਾਤ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕਰ ਦਿੱਤੀ .

ਇਸਰਾਇਲ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਦੇ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ 1987 ਵਿੱਚ ਫਲਸਤੀਨੀਆਂ ਨੇ ਇੰਤੀਫਾਦਾ ਯਾਨੀ ਜਨਆਂਦੋਲਨ ਛੇੜਿਆ ਜੋ ਜਲਦੀ ਹੀ ਪੂਰੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਿਆ . ਇਸਵਿੱਚ ਨਾਗਰਿਕ ਅਵਗਿਆ, ਹੜਤਾਲ ਅਤੇ ਬਾਈਕਾਟ ਸ਼ਾਮਿਲ ਸੀ . ਲੇਕਿਨ ਇਸ ਦਾ ਅੰਤ ਇਸਰਾਇਲੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਉੱਤੇ ਪੱਥਰ ਸੁੱਟਣ ਵਲੋਂ ਹੁੰਦਾ . ਜਵਾਬ ਵਿੱਚ ਇਸਰਾਇਲੀ ਸੁਰਕਸ਼ਾਬਲ ਗੋਲੀ ਚਲਾਂਦੇ ਅਤੇ ਫਲਸਤੀਨੀ ਇਸਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਜਾਂਦੇ .

ਖਾੜੀ ਲੜਾਈ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵਿਚਕਾਰ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਥਾਪਨਾ ਲਈ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਪਹਿਲ ਉੱਤੇ 1991 ਵਿੱਚ ਮੈਡਰਿਡ ਵਿੱਚ ਸਿਖਰ ਸਮੇਲਨ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਹੋਇਆ . 1993 ਵਿੱਚ ਨੋਰਵ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਓਸਲੋ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਲਈ ਗੱਲ ਬਾਤ ਆਜੋਜਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ . ਇਸਵਿੱਚ ਇਸਰਾਇਲ ਵਲੋਂ ਉੱਥੇ ਦੇ ਤਤਕਾਲੀਨ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਰਾਬਿਨ ਅਤੇ ਫਲਸਤੀਨੀ ਨੇਤਾ ਯਾਸਿਰ ਅਰਾਫਾਤ ਨੇ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ . ਇਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਤਤਕਾਲੀਨ ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬਿਲ ਕਲਿੰਟਨ ਦੀ ਪਹਿਲ ਉੱਤੇ ਹਵਾਇਟ ਹਾਉਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇ ਘੋਸ਼ਣਾ ਪੱਤਰਾਂ ਉੱਤੇ ਹਸਤਾਖਰ ਹੋਏ . ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇਲਰਾਇਲੀ ਪ੍ਰਧਾਨਮੰਤਰੀ ਰੋਬਿਨ ਅਤੇ ਫਤਸਤੀਨੀ ਨੇਤਾ ਅਰਾਫਾਤ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਹੱਥ ਮਿਲਾਂਦੇ ਵੇਖਿਆ .

4 ਮਈ 1994 ਨੂੰ ਇਸਰਾਇਲ ਅਤੇ ਪੀਏਲਓ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਾਹਿਰਾ ਵਿੱਚ ਸਹਿਮਤੀ ਹੋਈ ਕਿ ਇਸਰਾਇਲ ਕਬਜ਼ੇ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ . ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਫਲਸਤੀਨੀ ਪ੍ਰਾਧਿਕਾਰਨ ਦਾ ਉਦਏ ਹੋਇਆ . ਲੇਕਿਨ ਗਜਾ ਉੱਤੇ ਫਲਸਤੀਨੀ ਪ੍ਰਾਧਿਕਰਣ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਵਿੱਚ ਅਨੇਕ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਪੇਸ਼ ਆਈਆਂ . ਇਸ ਸਮਸਿਆਵਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਮਿਸਰ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤਾਬਿਆ ਵਿੱਚ ਓਸਲੋ ਦੂਸਰਾ ਸਮੱਝੌਤਾ ਹੋਇਆ . ਇਸ ਉੱਤੇ ਪੁੰਨ: ਹਸਤਾਖਰ ਹੋਏ . ਲੇਕਿਨ ਇਸ ਸਮਝੌਤੀਆਂ ਵਲੋਂ ਵੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸਥਾਪਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਪਾਈ ਅਤੇਹਤਿਆਵਾਂਅਤੇ ਆਤਮਘਾਤੀ ਹਮਲੀਆਂ ਦਾ ਦੌਰ ਜਾਰੀ ਹੈ .