Un relòtge d'aiga es un relòtge ancian que permet d'indicar lo temps a partir de la durada d'escorrement d'un liquid contengut dins una sèrva a travèrs d'un pichon orifici. L'aiga foguèt lo liquid pus utilizat, çò qu'explica lo nom dau sistèma, mai d'autrei liquids foguèron de còps adoptats (mercuri, òli...).

Lo modèl pus ancian conegut a l'ora d'ara data de 1 600 avC e foguèt descubèrt en Egipte. Pasmens, plusors traças semblan indicar una concepcion pus vièlha en China e en Índia, benlèu tre lo milleni IV avC^[1]. Foguèron utilizats, en parallèl dei mòstras solaras, dins lei regions sedentàrias d'Eurasia e d'Africa dau Nòrd. Conoguèron de melhoraments variats segon lei regions permetent de metre en plaça de sistèmas amb una precision similara ai mòstras actualas (Pèrsia) ò de bastir de relòtges monumentaus (torre dei Vents d'Atenas). D'un biais generau, demorèron lei relòtges pus precís fins au sègle XVII e, dins certanei regions, foguèron utilizats fins au sègle XX.

• Mòstra solara.
• Relòtge.

1. ↑ (en) J. Harrison Cowan, Time and Its Measurement: From the stone age to the nuclear age, The World Publishing Company, 1958, p. 58.

.