Ramon ^[1]Berenguièr III lo Grand (en catalan: Ramon Berenguer III el Gran; Rodés, 11 de novembre de 1082 - Barcelona, 23 de genièr de 1131) èra un sobeiran catalanoccitan que foguèt Comte de Barcelona e Girona (1097-1131), Comte d'Osona (1097-1107 e 1111-1131), Comte de Provença (1113-1131) e Comte de Cerdanha (1118-1131). Sa devisa latina èra: Raimundus, Dei gratia Barchinonensis et Hispaniarum marchio, Bisuldunensium et Provincie comes.

Ramon Berenguièr III nasquèt en 1082 a Rodés, filh del comte de Barcelona Ramon Berenguièr II Cap d'Estopes e de sa molhèr Mafalda de Pulla-Calàbria, que li succediguèt al tron comtal de Barcelona.

L'assassinat de son paire pauc de temps après sa naissença causèt una granda emocion, aprofechada a l'exterior pel vescomte de Besièrs, Bernat Aton. Aqueste prenguèt aital la Ciutat de Carcassona e Rasés, mentre qu'a l'interior se produsissián divisions e afrontaments que s'acabèron en 1086, quand lo seu oncle Berenguièr Ramon II lo Fratricida, considerat instigador de l'assassinat, acceptèt la tutèla del nebot e lo compromés de l'associar al govèrn. Amb la partença del seu oncle cap a Tèrra Santa, vèrs 1097, comencèt a poder regnar tot solet.

Sas relacions amb los sarrasins, qu'en aquel temps ocupavan una part importanta de la peninsula iberica foguèron plan conflictivas. Ramon voliá espandir son territòri cap al sud e decidiguèt doncas d'atacar Tortosa en 1095 e puèi Amposta en 1097 mas fracassèt.

Aqueste interès cap al sud lo portèt a se maridar amb la filha del Cid, Maria Rodrigo de Vivar. Pensava aital poder senhorejar tot lo litoral valencian, mas los almoravits intervenguèron e o faguèron tot tombar.

1. ↑ Las formas Ramond e Raimon son tanben possiblas en occitan