Marjarida es un massís montanhós del Massís Central occitan. Estrechament, Marjarida es la montanha orientada sud-est/nòrd-oèst que despassa los 1400 m, e que corrís del Truc de Fortunièr (en Gavaudan) ont culmina a 1543 m, a Sant Flor en Auvèrnhe. Pus largament, la Marjarida inclutz los nauts plans, a l'altitud mejana que despassa los 1000 m a l'èst e l'oèst del sistèma central. A l'èst confronta amb los monts de Vivarés (en seguir la val d'Alèir), a l'oèst amb Aubrac, al sud amb la val d'Òlt e al nòrd amb lo replanat de Velai.

Tanben, Marjarida es una contrada d'Occitània^[1] situada mai que mai en Lengadòc (es lo gròs de Gavaudan) e tanben al limit sud d'Auvèrnhe.

Sa vila principala es Mende.

Marjarida es una part del vièlh massís ercinian. Sos granits datan de -300 Ma. Arrasat lo massís se tornèt joslevar pendent l'orogenèsi pirenenca (-40 Ma).

Las aigas de Marjarida van a l'oèst de la cadena centrala cap a Garona (mai que mai per Trueire que i a la font, marginalament cap a Òlt), a l'èst cap a Alèir (que i a la font). D'un biais pro marginal, a la termièra de Marjarida, sus la Plana de Montbèl las aigas van cap a Ròse (per Chassesac).

Lo païsatge es particularament tipat e es lo fruch de son istòria socioeconomica. Generalament lo denivelat es plan pauc marcat e vei una alternança de vals ont serpentan de rius e de sèrras traucadas de combas. Lo fons de las combas es sovent umid (las sanhas) e drenat mercé a de rasas, pichons valats que seguisson las corbas de nivèl. Lo païsatge vegetal se compausa d'una mirgalhadura de prats, de landas de reguèrgs (dempuèi l'exòde rural) e de bòsques de pins e de faus. Los camps (de segal mai que mai) i son plan pauc nombroses.

Coma dins la màger part d'Occitània, mas d'un biais plan prononciat, l'abitat se concentra pas dins de vilatges mas dins tot un fum de maselatges. Aital una comuna de 150 abitants coma Chaudairac pòt téner fins a 10 nogals de populacions (mai de 4 bòrdas) sens comptar las bòrdas e los maselatges mai pichons. Los monts de Marjarida stricto sensu son cobèrts a l'ora d'ara de plantacions de conifèrs qu'emplaçan las bruguièras, elas-meteissas consequéncias del desbosigament de las fajas.

1. ↑ Segon la classificacion de Frederic Zégierman.