Ernèst Chalamèl (Dieulofet, 8 d'abril de 1846 - Dieulofet, 2 d'abril de 1921) que foguèt un escrivan occitan (felibre) de Daufinat. Lo son chafre qu'es "lo felibre dau Blat".

Ernèst Chalamèl qu'es vadut a Dieulofet lo 8 d'abril de 1846. Lo son pair qu'èra terralhèr e mainat de terralhèr, Ernèst, naturalament que foguèt terralhèr. Los sons pairs, amb lo pauc que ganhavan, n'avián tant per tant per veure venir.^[1]

• Flor de la tèrra daufinala,
• Moeissa? ("moueisso") de l'aigra dau Jabron,
• Te saluièm d'un pichòt brot
• De chant dins la lenga pairiala.

• Chantarem tot çò qu'as de bèu:
• Tei monts que te fan una centura,
• Tei rieus v-ont lo rossinhòu beu,
• Tei costaus v-ont lo blat maüra.

• Direm Rachàs e Montmiralh,

Rò (ròc??), Sant Maurise mai Mialandra ("Mialandro"),

• Que dins ton cièl clafit de rais
• Mòntan pus naut que las calandras;

• Direm Jabron Mai Salaràs
• V-ont tant de coguieus s'espandisson,
• Quand ven lo redoç, qu'a plens braç
• Lei calinhaires n'en culisson.

• Passètz par sens vos arrestar,

Voiatjor(s??) de l'azur, aucelonet(s??) volaire(s??),

• Çai i a de bòscs ombrós, de mossas e de frescs caires,
• Onte porretz vos bequetar.

• Aicí se carda, aicí se fiala
• La seda dei manhan ("magnau"), la lana dei mauton ("móutou") ;
• Aicí se torneia l'argila,
• E, de Raimond coma de Viala,
• La chançon dau travai s'envola de pertot...

1. ↑ Gabriel Azaïs, (1881) prefaci de "Ma Glena" (1925)