Kerncentrale Taishan
| Taishan 台山核电站 | ||
|---|---|---|
  | ||
| Land |  China
| |
| Locatie | Taishan | |
| Coördinaten | 21° 55′ NB, 112° 59′ OL | |
| Eigendom | CGNPC (70%), EDF (30%) | |
| Begin bouw | 2009 | |
| Inbedrijfstelling | 2018 | |
| Aantal reactoren | 2 | |
| ||
Taishan 1 en 2
| ||
| Lijst van kernreactoren | ||
De kerncentrale van Taishan (台山核电站 , pinyin:Táishān Hédiànzhàn) is een kerncentrale in Taishan.[1] De centrale beschikt over twee EPR reactoren, waarvan de eerste, Taishan 1, in 2018 in bedrijf kwam, en de tweede, Taishan 2, in 2019.
Ligging
[bewerken | brontekst bewerken]De centrale ligt aan de kust van de Zuid-Chinese Zee, 50 km zuidelijk van Taicheng en 120 km ten zuidwesten van Hongkong in Guangdong, het dichtstbevolkte deel van de Volksrepubliek China.
Bouw
[bewerken | brontekst bewerken]De bouw van deze centrale met twee EPR-reactors vloeit voor uit een overeenkomst tussen het Franse Areva en de Chinese CGNPC, waarbij afgesproken werd voor 8 miljard euro een centrale te bouwen. Oorspronkelijk was het plan om op de site 6 reactoren van het type CPR1000 te bouwen, maar later werd besloten de andere reactoren van dit type in Yangjiang te plaatsen. Er is op de site plaats om het aantal units naar zes te brengen, waaronder twee drukwaterreactoren. De centrale is in januari 2018 geïnaugureerd door de Franse president Emmanuel Macron en zijn Chinese collega Xi Jinping, die bij die gelegenheid een herdenkingsplaquette onthulden.[2]
Eigenschappen van de reactors
[bewerken | brontekst bewerken]| Naam | Vermogen | Aanvang bouw | Eerste kettingreactie | Aansluiting stroomnet | Commercieel bedrijf | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Thermisch (MWth) | Bruto (MWe) | Netto (MWe) | |||||
| Taishan 1[3] | 4590 | 1750 | 1660 | okt. 2009 | 6 juni 2018 | 29 juni 2018 | 13 dec. 2018 |
| Taishan 2[3] | 4590 | 1750 | 1660 | april 2010 | 28 mei 2019 | 23 juni 2019 | 7 sept. 2019 |
Vergelijking met de centrale in Flamanville
[bewerken | brontekst bewerken]Er was wat vertraging tijdens de bouw, en de indienstname die voorzien was voor 2013 is uiteindelijk in 2018 tot stand gekomen. De bouw was edoch veel sneller dan die van de technisch vergelijkbare centrales in Olkiluoto en Flamanville.
De centrales met een vermogen van 1750 Mw ieder kunnen per jaar 24TWh aan het Chinese elektriciteitsnet leveren, hetgeen gelijkstaat aan het jaarlijks stroomverbruik van 5 miljoen Chinezen. Taishan maakte deze belofte in 2019 al waar; met een productie van 12TWh was het dat jaar de meest productieve kerncentrale ter wereld.[4] In 2021 is deze centrale de enige centrale van het type EPR in de wereld die ook daadwerkelijk stroom produceert.
Incident
[bewerken | brontekst bewerken]Er bleek in juni 2021 een hoeveelheid radioactief gas na een incident met een aantal brandstofstaven in reactor 1 ontsnapt te zijn.[5][6]
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel CCentrale nucléaire de Taishan op de Franstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ http://english.peopledaily.com.cn/90001/90776/90883/6849430.html
- ↑ http://french.china.org.cn/china/txt/2018-01/10/content_50210837.htm. Gearchiveerd op 13 juni 2023.
- ↑ a b http://www.framatome.com/FR/businessnews-320/framatome-grands-projets--taishan-1-et-2.html
- ↑ https://www.world-nuclear.org/information-library/facts-and-figures/reactor-database.aspx
- ↑ https://www.lefigaro.fr/flash-eco/epr-framatome-surveille-un-des-parametres-de-fonctionnement-de-la-centrale-nucleaire-chinoise-de-taishan-20210614. Gearchiveerd op 21 juli 2023.
- ↑ https://www.leparisien.fr/environnement/alerte-dans-une-centrale-nucleaire-en-chine-ce-que-lon-sait-sur-une-possible-fuite-radioactive-14-06-2021-MW4GLMUAZBFUNO2P6YZJNQL5AY.php. Gearchiveerd op 30 januari 2023.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
