Happy the man (album)
| Happy the man | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Studioalbum van Happy The Man | |||||||
| (Albumhoes op en.wikipedia.org) | |||||||
| Uitgebracht | 1977 | ||||||
| Opgenomen | november en december 1976 | ||||||
| Genre | progressieve rock, fusion | ||||||
| Duur | 49 minuten | ||||||
| Label(s) | Arista Records | ||||||
| Producent(en) | Ken Scott | ||||||
| Chronologie | |||||||
| |||||||
| (en) MusicBrainz-pagina | |||||||
| |||||||
Happy the man is het debuutalbum van de gelijknamige Amerikaanse band.
De band mocht dit album als de eerste van een platencontract dat acht albums (aldus heruitgave One Way) zou moeten duren opnemen van Arista Records. De band trok daarom de A&M Studios in Hollywood in om het op te nemen. Het contract zou slechts twee albums volgehouden worden.
Musici
[bewerken | brontekst bewerken]- Stanley Whitaker – gitaren, zang (tracks 3, 7)
- Frank Wyatt – toetsinstrumenten, achtergrondzang, saxofoon (tracks 2, 3) en dwarsfluit (tracks 4, 8)
- Kit Watkins – toetsinstrumenten, waaronder Fender Rhodes, ARP String ensemble, hammondorgel, clavinet, dwarsfluit (tracks 4, 8) en marimba (track 7)
- Rick Kennell – basgitaar
- Mike Beck – drumstel, percussie
Muziek
[bewerken | brontekst bewerken]| Nr. | Titel | Duur |
|---|---|---|
| 1. | Starborne (Watkins) | 4:22 |
| 2. | Stumpy meets the firecracker in Stencil Forest (Whitaker) | 4:16 |
| 3. | Upon the rainbow (Befrost) (Watkins, Wyatt) | 4:42 |
| 4. | Mr. Mirros’reflections on dreams (Watkins) | 8:54 |
| 5. | Carousel (Wyatt) | 4:06 |
| 6. | Knee bitten nymphs in Limbo (Whitaker) | 5:22 |
| 7. | One time as a helix of precious laughs (Wyatt) | 5:22 |
| 8. | Hidden moods (Watkins) | 3:41 |
| 9. | New York dream’s suit (Wyatt) | 8:32 |
Nasleep
[bewerken | brontekst bewerken]Het album viel geheel buiten de gangbare stromingen in de jaren zeventig met een opkomende punk en discorage. Bovendien had Artista geen ervaring met dit soort muziek, dat in terugblik wel steeds werd omschreven als optimale mengeling van progressieve rock en fusion. Toch bleven anderen hun twijfels houden, al werd het album diverse keren opnieuw uitgegeven. De eerste cd-persing staat op naam van Japan (Arista ERC-32005, 1988), daarna volgde nog budgetlabel One Way (1999), Musea Records (2000) en Esoteric Recordings (2000). John Bollenberg hield het in IO Pages 161, december 2019 in de rubriek Klassieker op juist dat. Al eerder wees Progwereld op een samengaan van muziek uit de Canterbury-scene, Gentle Giant en Frank Zappa.
- Jazz Music Archives (geraadpleegd 17 september 2023)
- Progarchives (geraadpleegd 17 september 2023)
- Joop Klazinga en Erik Groeneweg, Happy The Man. Progwereld (2008/2012). Geraadpleegd op 17 september 2023 – via progwereld.org.
- exemplaar van het album One Way Records
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
.jpg){kind=link}