Ecopsychologie
Ecopsychologie is een relatief jonge tak van de psychologie, die de psychologische dimensie onderzoekt van onze relatie als mensen met de natuurlijke omgeving, en op die manier psychologie en ecologie met elkaar verbindt.[1]
Een van de grootste uitdagingen van deze eeuw ligt precies in de integratie van onze technisch-wetenschappelijke cultuur met de ruimere natuurlijke omgeving.[2] Uitgaande van het belang van die integratie voor onze lichamelijke en geestelijke gezondheid, ontstaat de ecotherapie. Ecopsychologie en ecotherapie kunnen ook uitgebreid worden met inzichten uit andere disciplines zoals exacte wetenschappen, antropologie, kosmologie, Oosterse filosofie, diepe ecologie, de Gaia theorie, de biofilie, en wijsheden uit traditionele culturen.[3]
De term ecopsychologie werd waarschijnlijk voor het eerst gebruikt door Theodore Roszak in zijn boek The voice of the earth (1992).[4]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ De opkomst van de ecopsychologie – Bonding met moeder aarde. De Groene Amsterdammer (10 juni 2009). Gearchiveerd op 17 januari 2019. Geraadpleegd op 15 januari 2019.
- ↑ Kahn, Jr, Peter H. & Patricia H. Hasbach. Ecopsychology – Science, Totems, and the Technological Species. MIT Books. ISBN 9780262517782. Gearchiveerd op 16 januari 2019. Geraadpleegd op 16 januari 2019.
- ↑ Ecopsychologie (9 november 2011). Gearchiveerd op 17 januari 2019. Geraadpleegd op 15 januari 2019.
- ↑ ISBN 9781890482800
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
