Codex Seidelianus I
| Unciaal 011 | ||
|---|---|---|
.JPG)
| ||
Marcus 1:5-6 (facsimile)
| ||
| Naam | Codex Seidelianus I | |
| Symbool | Ge | |
| Bijbeltekst | Evangeliën | |
| Datering | 9e eeuw | |
| Taal | Grieks | |
| Huidige locatie | British Library Trinity College | |
| Grootte | 23 cm bij 16,5 cm | |
| Teksttype | Byzantijnse | |
| Categorie | V | |
De Codex Seidelianus I (Gregory-Aland no. Ge of 011) is een van de Bijbelse handschriften. Het dateert uit de 9e eeuw (of 10e eeuw), en is geschreven met hoofdletters (uncialen) op perkament.
Beschrijving
[bewerken | brontekst bewerken]De gehele Codex Seidelianus I bestaat uit 252 bladen (23 x 16,5 cm), geschreven in twee kolommen van 21 regels per bladzijde.[1]
De Codex bevat de tekst van de vier Evangeliën met een aantal lacunes (Matteüs 1:1-6:6; 7:25-8:9; 8:23-9:2; 28:18-Marcus 1:13; Marcus 14:19-25; Lucas 1:1-13; 5:4-7:3; 8:46-9:5; 12:27-41; 24:41-einde; Johannes 18:5-19; 19:4-27).
De tekst is ingedeeld volgens de secties van Ammonius, waarvan de nummering in de kantlijn staat, met een verwijzing naar de tabellen met de canons van Eusebius. Het manuscript bevat τίτλοι (hoofdstuktitels). Er worden aspiratietekens en accenten gebruikt, maar eerder onregelmatig.[2] In de genealogie in Lukas 3, staat elke persoon op een nieuwe lijn geschreven.[3]
De Codex Seidelianus I representeert de Byzantijnse tekst, terwijl veel van de varianten die erin voorkomen aansluiten bij de Caesareaanse tekst. Kurt Aland plaatste de codex in Categorie V.[1]
De codex werd vanuit het Oosten meegebracht naar Duitsland door Andreas Seidel († 1718).[2]
Het handschrift bevindt zich nu in de British Library (Harley 5684), en in Cambridge in (Trinity College B XVII.20).[1]
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- Lijst van Griekse uncialen van het Nieuwe Testament
- Bijbelse handschriften
- Tekstkritiek van de Bijbel
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Bruce M. Metzger, The Text Of The New Testament: Its Transmission, Corruption and Restoration, Oxford University Press, 1968.
- J. C. Wolff, "Anecdota Graeca" (Hamburg, 1723), III, pp. 48–92.
- S. P. Tregelles, Account of the Printed Text, p. 160.
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Codex Seidelianus Ge (011): in de Encyclopedia of Textual Criticism
- Images in de British Library
Referenties
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ a b c Kurt Aland and Barbara Aland, The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism, transl. Erroll F. Rhodes, William B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids, Michigan, 1995, p. 110.
- ↑ a b Gregory, Caspar René (1900). Textkritik des Neuen Testaments, Leipzig, pp. 51.
- ↑ Scrivener, Frederick Henry Ambrose, Edward Miller (1894). A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament, 4. George Bell & Sons, London, p. 135.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
