Buideleikelmuis
| Buideleikelmuis IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2015) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Cercartetus concinnus (Gould, 1845) | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Verspreidingsgebied van de buideleikelmuis. | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Buideleikelmuis op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De buideleikelmuis (Cercartetus concinnus) is een klimbuideldier uit het geslacht der buidelslaapmuizen (Cercartetus).[2][3]
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De buideleikelmuis is een klein, muisachtig buideldier. De bovenkant van het lichaam is bruin en is scherp gescheiden van de witte onderkant. Rond de ogen zit een smalle donkere ring. De staart is nauwelijks behaard. De lange, ronde oren en de weinig behaarde bek zijn allebei vleeskleurig. De kop-romplengte bedraagt 70 tot 100 millimeter, de staartlengte 70 tot 95 millimeter en het gewicht 8 tot 18 gram.
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]Deze soort is 's nachts actief en kan zowel op de grond als in bomen worden gevonden. Het dier eet geleedpotigen en nectar en bouwt een nest van boombast en bladeren in een boomholte of iets dergelijks.
Voortplanting
[bewerken | brontekst bewerken]Vrouwtjes kunnen per jaar twee of drie nesten van tot zes jongen krijgen.
Verspreiding
[bewerken | brontekst bewerken]Deze soort komt voor in het zuidwesten van West-Australië en in het zuiden en zuidoosten van Zuid-Australië, oostelijk tot de westelijkste delen van New South Wales en Victoria, en ook op Kangaroo Island.
- ↑ (en) Buideleikelmuis op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Groves, C. P. (2005). "Order Diprotodontia". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.) Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 44. ISBN 978-0-8018-8221-0.
- ↑ Mammal Diversity Database (2022). Cercartetus concinnus (Gould, 1845). Mammal Diversity Database (Version 1.10). DOI: 10.5281/zenodo.7394529. Geraadpleegd op 05-01-2023.
- Menkhorst, P. & Knight, F. 2001. A Field Guide to the Mammals of Australia. South Melbourne: Oxford University Press, x+269 pp. ISBN 0 19 550870 X
· 
· 
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
