Friedrich Leopold August Weismann (Frankfurt am Main, 17 januari 1834 - Freiburg im Breisgau, 5 november 1914) was een Duits bioloog. Hij was een vooraanstaand uitdrager van de moderne synthese van de evolutieleer.

Volgens Weismann kunnen erfelijke factoren alleen doorgegeven worden in gameten. Hij zette dit uiteen in de Weismannbarrière. Weisman bedacht zijn theorie nog voor genetica een wetenschap werd na de herontdekking van de Wetten van Mendel.

Weismann droeg bij aan het terugdringen van het creationisme ten gunste van de evolutieleer als geaccepteerde wetenschappelijke theorie. In zijn boek 'Über die Berechtigung der Darwin'schen Theorie' (Over de rechtvaardiging van Darwins theorie) vergeleek hij de twee benaderingen. Hij concludeerde dat vele biologische feiten probleemloos aansluiten bij de evolutietheorie, maar voor problemen zorgen binnen een creationistische context.

Weisman ontving in 1908 de Darwin Medal en de Darwin-Wallace Medal van de Linnean Society of London.

• Über die Berechtigung der Darwin'schen Theorie (1868)
• Über den Einfluß der Isolierung auf die Artbildung (1872)
• Studien zur Descendenztheorie: II. Ueber die letzten Ursachen der Transmutationen (1876)
• Die Continuität des Keimplasmas als Grundlage einer Theorie der Vererbung (1885)
• Über die Zahl der Richtungskörper und über ihre Bedeutung für die Vererbung (1887)
• Das Keimplasma - eine Theorie der Vererbung (1882)
• Aufsätze über Vererbung und angewandet biologische Fragen (1892)
• Die Allmacht der Naturzüchtung: eine Erwiderung an Herbert Spencer (1893)
• Vorträge über Deszendenztheorie. (1902, tweedelig)

Zie de categorie August Weismann van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.