Alessandro Casolani (Casole d'Elsa, 1552 – Siena, 1606), ook Alessandro della Torre genoemd, was een Italiaanse kunstschilder en tekenaar uit het maniërisme die voornamelijk actief was in Siena.

Alessandro Casolani werd geboren in het oude kasteel van Mensano in Casole d'Elsa in Toscane. Hij was een leerling van Arcangelo Salimbeni en studeerde samen met Cristoforo Roncalli die in hetzelfde jaar geboren werd. Bij het begin van hun loopbaan zou Allessandro als assistent meegewerkt hebben met Cristoforo aan een aantal werken in Siena. In 1576 kreeg hij zijn eerste opdracht voor het schilderen van een kapel in de dom van Siena. In 1578 ondernam hij een reis naar Rome samen met Roncalli, waar hij onder meer het werk bestudeerde van Perin del Vaga, die assistent bij Rafaël geweest was. Via Marco Pino werd hij sterk beïnvloed door de stijl van Domenico Beccafumi.^[1] in 1581 was hij terug in Siena waar hij een groot werk schilderde voor het Oratorio di Santa Caterina in Fontebranda en een altaarstuk met de Aanbidding van de herders voor de kerk van Santa Maria dei Servi.^[2]

Hij trad in 1585 in het huwelijk met Aurelia Rustici, de dochter van de schilder Lorenzo Rustici en de zus van Vincenzo Rustici. Ze hadden veel kinderen.^[1]

Hij schilderde vooral religieuze werken, zowel altaarstukken als retabels, en schilderijen voor private opdrachtgevers. Daarnaast voerde hij grote opdrachten uit zoals de decoratie van de kapel van de Villa Bartalini in Monistero bij Siena. Tussen 1599 en 1600 werkte hij in Pavia voor kardinaal Federico Borromeo, aan de decoratie van de Sagrestia Nuova van de Certosa samen met Pietro Sorri. Hij onderhield ook nauwe contacten met Giovanni Battista Vanni en werkte samen met Ventura Salimbeni, de zoon van zijn leraar, aan de decoratie van het Oratorio van de Siënese Chiesa della Santissima Trinità met scènes van de Apocalyps^[2] en in de Chiesa dei Santi Quirico e Giulitta.^[2]

Van zijn werk als tekenaar werd heel weinig gepubliceerd. De meeste van zijn tekeningen werden geërfd door zijn zoon Ilario.^[2]

Zie de categorie Alessandro Casolani van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.