Willem II., mit Binaam Rufus (* 1056; † 2. August 1100 bi Lyndhurst in Hampshire) weer von 1087 bit 1100 König vun England.

He weer de Söhn vun Willem I. un siene Fro Mathilde vun Flannern, de ut dat Herrscherhuus vun Frankriek afstammen dö.

Allgemeen warrt seggt, dat in Rufus siene Johren as König nich veel los ween is. Man he hett jummerlos Striet mit de Kark harrt. Rufus hett dat dor up anleggt, den König siene Macht in de Kark uttoboen. He woll wichtige Ämter in de Kark süms todelen. As sien wichtigen Ratgever Arzbischop Lanfranc vun Canterbury 1089 storven weer, hett he bit 1093 tööft, ehr he tostimmt hett, dat Anselm vun Canterbury em nafolgen scholl. Rufus hett em keen Verlööf geven, dat he en Synood tohopenropen dröff oder dat he sik mit den Paapst afsnacken konn. Dor is Anselm denn in't Exil gahn.

De Striet twüschen den König un de Amtslüde vun de Kark föhr dor denn to, dat amenne, in't 12. Johrhunnert, de engelschen Königen nich mehr as Hööft vun Kark un Staat togliek ansehn wurrn sünd.

Blangen den Karkenstriet hett dat noch mol Upregung geven, as Willem sien Broder, Robert, de Hartog vun de Normandie, in dat Johr 1088 versöch, de Kroon dör en Upstand an sik to rieten. Dat eenzigst wichtige Bowark, wat Willem hett boen laten, weer de Westminster Hall bi den Palast vun Westminster.

Schrievers ut de dore Tiet, de em kennt hefft, mellt, dat Rufus man en lüttjen, stebigen Mann mit spitzen Buuk un blonne Haar weer. He hett sik nich tosamenrieten konnt un is denn füünsch wurrn un ramenter rüm. He is up de Jagd vun en Piel drapen wurrn un storven. Bit to'n hüdigen Dag hett numms rutfunnen, of dat nu ut Versehn passeert is oder mit Afsicht. He is ohn Fro un ohne Kinner storven. Dorüm hefft se em ok nasnackt, he harr dat woll mit de Mannslüde harrt.

• genealogie-mittelalter.de (hoochdüütsch)