De Saatblaas (in de medizinschen Fackspraak Glandula vesiculosa, Vesicula seminalis, bi Deerten as Glandula vesicularis betekent) is en akzessoorsche Geslechtsdrüüs bi Mannslüüd, de poorig anleggt is. Se münnt över ehrn Utföhrgang, de as Ductus excretorius betekent warrt, tosamen mit den glieksietigen Saatleider in de Miegröhr.

De Naam Saatblaas kummt vun de fröheren Annahm, dat dorin Spermien spiekert warrt. Dat hett sik aver as verkehrt rutstellt. De Vesicula seminalis warrt dör Twiegen vun de Arteria vesicalis inferior mit Blood versorgt. In de Drüüs warrt en alkalisch Sekret produzeert, dat riek an Fructoos is un tosamen mit annere Sekreten Bestanddeel vun’t Sperma is.

Ok de meisten annern Söögdeerten bargt en Saatblaas, alleen bi de Roofdeerter is se nich utbillt. Ok is de Blasenform nich bi all Oorden utprägt. De Poorhover to’n Bispeel hebbt an de Steed en kumpakte Drüüs mit en höckrig-derbe Kunsistenz. In’t Deerriek warrt ok Fatten to’n Opbewohren vun Spermien as „Saatblasen“ betekent. Se künnt bi’t Heken vörkamen, as to’n Bispeel bi de Goldpeer, aver jüst so ok bi de Seken, as bi de Miegeems oder bi de Immen

• Uwe Gille: Harn- und Geschlechtssystem, Apparatus urogenitalis. In: Franz-Viktor Salomon et al. (Rgv.): Anatomie für die Tiermedizin. Enke-Verlag Stuttgart, 2. utwiete Opl. 2008, ISBN 978-3-8304-1075-1, S. 389–403.