Dat Süüdgeldersche is en Niederrheinische Dialekt vun'n Nedderfrankschen Deel vun de westgermaansche Spraken in Noordrhien-Westfalen un de Nedderlannen. Dat Süüdgeldersche hett en traditioonell Rebeet, to wat Duisborg, Venlo, Mölm, Wupperdaal un anner Öörd in de Nedderlannen, in't Rhienland un Westfalen höörn. In't Gelderlaand in de Nedderlannen, sünners in de Veluwe, Nimwegen, de Tielerwaard un de Betuwe ward dat ok snackt. De Uerdinger Linie is de Grenz vun't Süüdgeldersche to't Limborgsche, wat ok en Niederrheinische Dialekt is. Nah'n Nörden gifft dat een Overgang to't ähnelke Utrechts-Alblasserwards. Mier oder minder klore Grenzen, as to't Bispeel ene Reeg Isoglossen gifft dat nich. Nörden vun Arnem is de Veluwe ene Grenz to't Neddersassische. In'n Ossen vormen de Dialekten van de Liemers eene recht brede Overgangszoon twüschen dat Nedderlannsche un dat Neddersassische.

Typisch Brabantsche Tekens sünn: mèrège (morgen), nij (nieg) un dat weg laten vun't End- d- un't t .

In de Betuwe klinkt de Noberschap van't Utrechts in de platte "a" an, annere tyypisch Utrechtse klanken höört ener ok in't Betuws. Dat Klevisch-Weselische is een vun de wichtigste Delen vun't Süüdgeldersche.

Dat ward ok secht, dat dat Pella Dutch in Iowa en Deel vun't Süüdgeldersche is.

• Steed ut Düütschland ten Thema
• De Nederrhien un Südsleswig: Twee Grenzregionen, eer Minnerheten un eer Naavers (Engelsch)