Höörböker sünd Böker, de een nich sülvst leest, man de vun en Spreker op en CD oder Kassett vörleest warrt. Ok Höörspelen un Features, de in'n Handel to kopen sünd, warrt hüüt de Höörböker torekent.

Dat Höörbook gifft dat as konkret Idee, siet Thomas Alva Edison dat Phonograafsche Opteken utklabüstert hett. He harr sik al „Phonograafsche Böker för Blinne“ vörstellt.

In de eerste Tiet geev dat man blot korte Höörböker op Schellackplatt mit de groten Stimmen vun Theaterlüüd, de Gedichten, Monologen und korte Szenen reziteren. Blot in de Blinnenbibliotheken geev dat ok längere literaarsche Warken. Man denn keem de Langspeelplatt und glieks geev man dat Faust-Drama lang und breed op dree Stück as Höörspeel rut (Gründgens inszeneer). Lang Tiet worr nu vun de „Spraakplatt“ sproken, later ok vun „Höörspeelkassett“ un nu seggt wi eben Höörbook dorto.

Mehrst sünd Höörböker hüüt vun digitale Spiekermedien as de CD to höörn. In de 1990er Johren geev dat en wohren Höörbook-Boom, so dat nu mehrst all'ns, wat dat as Book gifft, ok as Höörbook rutbröcht warrt.

In plattdüütsche Spraak warrt en breed Sortiment vun Höörböker bereithollen. Dat gifft to'n Exempel bannig veel ut de Sendereeg vun'n NDR-Höörfunk Hör mal'n beten to as Höörbook, anner Autoren as Reimer Bull un ok Rezitatoren as Wilhelm Wieben hebbt op Platt dit und dat för dat Höörbook leest. Ok „högere Literatur“ as Fritz Reuter un John Brinckman geev dat jümmers ok to'n Höörn. Sülvst de Hillige Schrift is in't Plattdüütsche översett as Höörbook to kregen.

Besünners to erwähnen is dorbi de Rull, de dat öllere nedderdüütsche Höörbook un de Sprakplatt to'n Erhalt vun ünnerscheedliche Spraakdialekten, de nich mehr veel sproken warrt, in Tokunft spelen kann.

• Översicht plattdüütsche Höörböker (hoochdüütsch)