Geelrandkäver
| Geelrandkäver | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||||||||
| Dytiscus marginalis | ||||||||||||||||||||||
| Linnaeus, 1758 |
Bi den Geelrandkäver (Dytiscus marginalis) hannelt sik dat um en Käver (Coleoptera) ut de Familie vun de Swemmkävers (Ditiscydae).
Kennteken
[ännern | Bornkood ännern]De Kävers weert 27 bit hen to 35 Millimeters lang. Dat Lief is breed un oval. Um dat Halsschild un de Deekflunken umto sitt en gelen Rand. Sunst sünd se bi dat Heken swattgröön un glatt, bi dat Seken gröönbruun mit Gölen up de eersten twee Drüddels. Man dat gifft ok de wecken Seken, de ehr Lief is glatt. De Heken verscheelt sik vun de Seken ok vunwegen de Grieporgane an de Vörbeen. Dor sitt an elk Been een groten, een middelgroten un bi 160 lüttje Suugproppen an. Wenn se sik paart, bruukt dat Heken düsse Suugproppen, um sik an dat Seken fast to holen. De Unnersiete vun dat Lief is geelbruun. An de Schenen (Tibia) un an de Tarsen vun de Achterbeen sitt allerhand Bössen an, de bi’t Swemmen as Paddels bruukt weert.
Wo se vörkaamt
[ännern | Bornkood ännern]Düsse Aart kummt meist allerwegens in Europa vör. Na Norden to is se bit na de Midden vun Norwegen un den Norden vun Sweden hen to finnen. In’n Süden fehlt se in Spanien sien Süden un in Grekenland. Na Osten to is he tohuse över den Kaukasus hen bit na Sibirien un Japan. Ok in Noordamerika gifft dat düsse Kävers. De Deerter leevt vun’t Siedland bit in dat Hövelland in Water, dat steiht. Dormit de Budden wassen könnt, hangt se vun de wecken Aarden vun Amphibien af, de ehre Eier fröh in’t Johr leggen doot. Vunwegen datt de Budden veel Freten bruukt, könnt se bloß dör Pielepoggen satt un groot weern. Wenn dat minner Geelrandkävers gifft, kann dat ok doran liggen, dat de Populatschonen vun Amphibien torüch loopt.[1]
Wie se leven doot
[ännern | Bornkood ännern]Geelrandkävers könnt bannig goot swemmen un flegen. Wenn se nee Land to’n Ansiedeln söökt, fleegt se ok över Land. Meist doot se dat in’e Nacht. Freten doot se lüttje un ok gröttere Deerter, de in’t Water leevt, as Insektenlarven, Pielepoggen un swacke oder kranke lüttje Fisch. De Seken leggt ehre Eier enkelt in Plantenweefsel af. De Eiers sünd bi 7 mms lang. Dor sniedt se dat Geweev vun Waterplanten mit ehr Leggrohr (Ovipositor) bi in. Düt Leggrohr is bi 10 Millimeters lang. Alltohopen leggt de Seken twüschen März un Aprilmaand bi 1000 Eier af.
Dat hangt vun Temperatur un Suerstoff-Andeel af, wonnehr de Budden utkrupen doot. De ehr Lief is lang, hett en groten Kopp mit dannige Bieters (Mandibeln) un sünd 60 bit he nto 80 Millimeters lang, wenn se groot sünd. Se leevt just as Rövers, just, as de Imagos un packt de Oppers mit ehre Grieptangen un suugt de denn ut. Verpoppen doot se sik in en Poppenweege. De boot se, wenn dat so wiet is, ut Spee un Eer in flack Water unner Stehen oder Holt. Dor blievt se ok över Winter, wenn se ut de Poppen utkrapen sünd.
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Karl Wilhelm Harde, Frantisek Severa und Edwin Möhn: Der Kosmos Käferführer: Die mitteleuropäischen Käfer. Franckh-Kosmos Verlags-GmbH & Co KG, Stuttgart 2000, ISBN 3-440-06959-1.
- Jiři Zahradnik, Irmgard Jung, Dieter Jung et al.: Käfer Mittel- und Nordwesteuropas. Parey, Berlin 1985, ISBN 3-490-27118-1
Belege
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Jochen Gerhard Mölle: Zur Bedeutung von Amphibienlarven für die Populationsentwicklung des Gemeinen Gelbrandkäfers Dytiscus marginalis, L. 1758, S. 194 ff. http://d-nb.info/966369181/34
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
