As amorph warrt in de Physik un ok in de Chemie Stoffen betekent, bi de de Atomen keen ordente Struktur utbillt, man en unregelmatig Muster. Amorphe Materialen hebbt keen Feernorden un in’n Idealfall keen Nahorden, as dat bi Fletigkeiten de Fall is. Stoffen mit en regelmatige Struktur warrt Kristallen nöömt.

De Begreep amorph kummt ut de greekschen Spraak un bedüüt „ahn Gestalt“.

Vörutsetten för’n amorphen Tostand is, dat sik de Atomen bi’t Afköhlen vun en Smölt nich regelmatig anorden künnt. De Viskosität mutt dorüm över’n sünner’n Weert liggen, un dat dröff keen Kristallisatschoon geven. Technisch künnt to’n Bispeel amorphe Metallbänner herstellt warrn, wenn se gau afköhlt warrt. En annere Methood is dat Tügen vun en Gasphaas. Dorbi resublimeert verdampt Material op Subtraten, de tomeist dör fletigen Helium oder fletigen Stickstoff köhlt warrt.

En tyypsch amorph Material is Glas. Dat is de Amorphe Tostand vun Siliziumdioxid (SiO₂). En vun sien kristalline Formen is ünner annern de Quarz. Glas warrt dör dat Bigeven vun so nöömte Glaswannlers maakt, de dat Utbillen vun en gliekmatig Kristallgidder hinnert. Vun wegen, dat de Atomen en sietere Packdicht hebbt, is de Dicht vun amorphe Stoffen lütter as en cheemsch gliek Kristall. Butendem sünd se nich so hard un ok nich so sprööd. Amorphe Metallen warrt mit Help vun de Gauverklaamtechnik in Form vun dünne Folien industriell herstellt. Hööftrebeden in de Anwennen sünd dorbi Magnetwarkstoffen, weekmagneetsche Legeeren (Fe, Ni, Co) un Löötfolie.

• Quasikristall

• Werner Schatt, Hartmut Worch: Werkstoffwissenschaft. Weinheim: Wiley-VCH Verlag, 2003, ISBN 3-527-30535-1