Стариот Вујадин (српски: Стари Вујадин) е српска епска (ајдучка) песна.

Една девојка го колни своите очи кои не виделе како Турците од Ливно ги водат заробени стариот ајдук Вујадин, со неговите два сина - Милиќ и Вулиќ Вујадиновиќ. Кога се приближиле до Ливно, Вујадин им кажал на синовите дека Турците ќе ги мачат, но дека тие треба да бидат храбри и да не ги предадат своите другари и јатаците. Откако биле затворени три дена, Турците го извеле Вујадин и започнале да го мачат: најпрвин му ги скршиле нозете и рацете, а потоа му ги извадиле очите, барајќи од него да ги предаде другарите. И покрај мачењето, Вујадин бил цврст, велејќи дека штом не ги предал другарите, кога му ги кршеле нозете со кои бегал од потерите и кога му ги кршеле рацете со кои се борел, сигурно нема да ги предаде поради очите, кои биле лакоми по богатството на трговците што поминувале по планината.^{[1] [2] [3]}

Ликот на Стариот Вујадин не е познат во историјата, но се претпоставува дека тој бил некој познат ајдук. Исто така, не се познати ниту неговите синови.^[4] Народниот пејач го претставил како сериозен, мирен, непоколеблив и решителен. Тој ја игра улогата на победник во мачењето, зашто дури со скршени раце и нозе, тој им се потсмева на Турците кои му ветуваат дека ќе му ги остават очите ако признае. Така, тој умира со гордост и до крајот останува човек пред другарите.^[5]