Пргас
| Пргас Πυργάρι | |
|---|---|
  Пргас | |
|
Местоположба во областа   Пргас | |
| Координати: 40°46.0′N 22°20.2′E / 40.7667° СГШ; 22.3367° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Постолски |
| Општина | Постол |
| Надм. вис. | 7 м |
| Население | |
| • Вкупно | иселено |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Пргас или Бургас (грчки: Πυργάρι, Пиргари; до 1926 г. Πούργας, Пургас[1]) — поранешно село во Ениџевардарско, Егејска Македонија, на територијата на денешната општина Постол на истоимениот округ во областа Централна Македонија, Грција. Селото се распаднало нешто по 1928 г.[2]
Географија
[уреди | уреди извор]Селото се наоѓало во Солунското Поле, западно од градот Пазар (Ениџе Вардар).
Историја
[уреди | уреди извор]Во Отоманското Царство
[уреди | уреди извор]Во XIX век Пргас било ромско чифлигарско во Ениџевардарската каза.[2] Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. Пргас броел 140 Роми.[3]
Во Грција
[уреди | уреди извор]Во 1912 г. Пргас е заведен како село со муслиманска вероисповед и ромски јазик. По Балканските војни во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Истата 1913 г. селото броело 12 жители (7 мажи и 5 жени), а во 1920 г. имало 14 лица.[2] жени. Во 1924 г. населението како муслиманско е иселено во Турција по сила на Лозанскиот договор, па селото било напуштено. Во 1926 г. остатоците од селото се преименувани во Пиргари.[4] Во 1928 г. не се води како посебна населба, туку жителите се вбројани во состав на Балџа.[2]
Селото е конечно отселено и отпишано нешто по 1928 г. со почнувањето на мелиоративните работи врз Ениџевардарското Блато.[2]
Поврзано
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Πούργας -- Πυργάρι
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. I дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 77–78.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 146. ISBN 954430424X.
- ↑ „Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Γιανιτσών 1886 – 1927“. lithoksou.net. Посетено на 10 јули 2019.
| ||||||||||||||||||||||||||||||
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
