Помошен глагол — глагол кој има граматичка функција и додава граматичко значење на дел-реченицата во која се наоѓа. Помошниот глагол најчесто е добиен од лексички глагол кој ако се користи како помошен го губи лексичкото значење. Помошниот глагол се користи за да се искаже глаголско време, глаголски вид, модалност, залог, потенцирање и слично. Во најголем број случаи помошниот глагол е проследен со лексички глагол, па така во таквата конструкција лексичкиот глагол го дава семантичкото значење на дејството, а помошниот го дава граматичкото значење.

Во македонскиот јазик постојат само два помошни глаголи, глаголот „сум“ и глаголот „има“. Овие глаголи се користат да се создадат и искажат посложени граматички времиња.

Така на пример реченицата:

„Јас сум работел во полиција“.

глаголот „сум“ нема лексичко значење, туку истиот се користи да се искаже минато неопределено свршено време, поточно се искажува видот во комбинација на глаголската л-форма, додека лексичкото значење го врши глаголот „работи“. Истото значење и истите функции може да се искажат и со глаголот „има“:

„Јас имам работено во полиција“.

Во англискиот јазик има три помошни глаголи (невклучувајќи ги модалните глаголи кои се групираат како посебна категорија), односно: „има“ (have), „сум“ (be) и „прави“ (do). Глаголот „сум“ најчесто се користи за искажување на продолжениот залог (progressive или continuous aspect), „има“ се користи за искажување на перфектен залог (perfect и non-perfect aspect), a „прави“ се користи во сегашните и минатите времиња.

He does not eat cheese. — „Тој не јаде сирење.“

She is working in the garden. — „Таа работи во градината“.

We have published the book. — „Ние ја издадовме книгата“.

• Глагол
• Залог
• Граматичко време
• Глаголски вид
• Модалност

„Помошен глагол“ на Ризницата ?