Кабаре (француски: cabaret) е форма на забава која вклучува комедија, песна, танц и театар, и се изведува најчесто во собиралишта како што се ресторани и ноќни клубови со сцена за изведби, при што публиката седи на маси (често јадејќи и пиејќи) гледајќи ја изведбата. Собиралиштето само по себе може да се вика "кабаре". Почетокот на 20 век вовел револуционерно нова кабаре култура. Најпознати изведувачи биле Жозефин Бејкер и трансвестисткиот изведувач Жоао Франциско дос Сантос (Мадам Сата). Тематиката им варирала од политичка сатира до лесна забава.

Терминот е француски збор за баровите и кафулињата каде е роден овој начин на забава, како поуметнички тип од "пеечкото кафуле" (café-chantant). Зборот доаѓа од среднохоландскиот збор cabret, преку стариот севернофранцуски збор camberette, кој потекнува од доцнолатинскиот camera. Во основа значи "мала соба".

Кабареата се појавиле во Франција за време на Бел Епок (Belle Époque: 1890 - 1914) и придонеле за кратко да се ублажат социјалните бариери - во нив можеле да се сретнат како припадници на богатата класа, така и обични работници. Најпознати кабареа во Франција биле Црната Mачка (Le Chat noir) и Фоли-Бержер (Folies Bergère), кои истовремено биле ресторани, кафулиња, концертни хали, театар итн.

Le Chat noir е едно од првите уметнички кабареа. Создадено е во 1881 од Родолф Сали (Rodolphe Salis) во Монмартр (кварт во Париз познат по честотата на уметници и интелектуалци). Ова кабаре било исклучително успешно и во него можеле да се видат познати лица од тој период - Алфонс Але, Жан Ришепен, Аристид Бријан, Пол Делме и други.

"Кабаре" исто така се однесува на борделите од средоземен стил - бар со маси и жени кои се шетаат меѓу нив и ја забавуваат клиентелите. Вообичаено овие установи одржуваат некаква форма на сценска забава: често пејачки и танчерки - при што нивната непристојност варира со квалитетот на установата. Меѓутоа, под кабаре денес се подразбира пософистицирана форма на забава, а во некои случаи се третира и како посебен вид на уметност.