Гликагонолик пептид-1 (GLP-1) е пептиден хормон долг 30- или 31-аминокиселинска резидуа кој се добива со ткивно-специфични посттранслациска обработка на пептидот прогликагон.

Ендогениот GLP-1 брзо се деградира под дејство на ензимот дипептидил пептидаза-4 (DPP-4), како и неутралната ендопептидаза 24.11 (NEP 24.11) и преку ренален клиренс, што резултира со полуживот од околу 2 минути. Следствено, само 10–15 % од GLP-1 стигнува интактен во циркулацијата, при што неговите плазматска концентрација на гладно изнесува само 0–15 pmol/L. Со цел да се надмине ова, развиени се GLP-1 рецепторни агонисти и DPP-4 инхибитори кои ја зголемуваат активноста на GLP-1. Спротивно на инсулинот и сулфонилуреата, третманот заснован на GLP-1 е поврзан со намалување на телесната тежина и помал ризик од хипогликемија, два важни аспекти за пациентите со тип 2 дијабетес.