Габрене (бугарски: Габрене) — село во Петричко, Пиринска Македонија, денес во Општина Петрич, Благоевградската област, западна Бугарија. Ова е најзападното населено место во Пиринска Македонија.

Селото се наоѓа во полупланински предел во северното подножје на планината Беласица, познато како Подгорие. На помалку од 1 км западно од селото минува државната граница со Република Македонија, а уште толку понатаму е сместено струмичкото село Старо Коњарево во Општина Ново Село. Непосредно над селото во југозападен правец на Беласица се издига историскиот тромеѓен врв Тумба. На 4 км северно од Габрене се наоѓа ГП „Златарево“, сместено на меѓународниот пат Петрич – Струмица. Крај селото тече реката Струмица, која му го оградува атарот од север. Климата во Габрене е преодносредоземноморска.

До Габрене се стасува по патот Петрич – Првомај. Тука ппат се раздвојува на две, но и двата пата водат до селото. Првиот продолжува низ подгорските села и е малку пократок. Вториот оди напоредно на реката Струмица и покрај ГП „Златарево“ и границата со Р Македонија исто така води до селото.

Селото Габрене е старо и има богата историја. Во атарот се откриени траги од антички и средновековни населби. Непосредно западно до селото во месноста „Сариев Камен“ се наоѓа Стапката на Крали Марко — култен карпест жртвеник, дел од тракиско светилиште од I-IV век. Подоцна мештаните го поврзале местото со епот за Крали Марко.^[1] Во месноста „Воена Црква“ (~ 1 км јужно од селото) се зачувани остатоци од средновековна црква. Северно од неа стојат основите на камена градба со трапезовиден облик, веројатно дел од тврдина која служела како стража.^[2]

Селото се споменува во османлиски записници од 1570 и 1664-1665 г. под името Габрани. Според податоците од првиот записник, во селото живееле 127 македонски-христијански^[3] и 2 муслимански домаќинства,^[4] а според вториот, има 43 христијански домаќинства.

Во XIX век населението на селото се занимавало со земјоделство (пченка, овес, ориз, сусам, афион, памук и др.), свилена буба и сточарство. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“, во 1873 г. Габрене (Gabrené) е посочено како село со 32 домаќинства со 120 жители, сите Македонци.^[3][5] Во 1885 г. е отворено основно училиште. Во 1900 г. според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во Габрене живеат 450 жители, од кои 400 Македонци-христијани^[3] и 50 Турци.^[6] Сите Македонци-христијани потпаднале под врховенството на Бугарската егзархија. По податоци на егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 г. во Габрене живееле 360 Македонци.^[3][7]

Габрене е ослободено од отоманската власт во Првата балканска војна во октомври 1912 г. Во 1913 г. во Втората балканска војна селото е заземено и запалено од грчката војска.^[8] Водно грчките единици убиле 29 селани, вклучувајќи и бебиња. На влезот од селото има споменик на настраданите.

Селото е православно. Во него се наоѓа црквата „Св. Петка“ со убав двор и голема чешма. Тука се одбележуваат сите празници и имендени. На 1, 2 и 3 јануари има кукерски игри – станчинари или џамалари. Селската слава е на летен Петковден (крајот на јули). На сретселото се приредува борење, пиво и скара.

Селото има управно здание, каде е сместен кметот, селската амбуланта и поштата. Во истата зграда има и интернет-кафе. Во близина има продавнички и кафанчиња.

• Цветан Аврамов Јаков (1877–1938) — војвода на ВМРО, раководител на револуционерниот комитет на Габрене од 1902 до 1912 г.^[9]

• Беласица
• Струмица (река)