Богородица (Мунк)
.jpg)
_-_Hamburger_Kunsthalle.jpg)
Богородица (Madonna) - дело од Едвард Мунк на кое, е прикажана жена со голи гради создадена помеѓу 1892 и 1895 година со маслена боја на платно. Сликата е работена во неколку верзии, и спаѓа во доменот на норвешкиот експресионизам[1].
Верзијата во сопственост на Музејот Мунк во Осло била украдена во 2004 година, но била пронајдена две години подоцна. Двете други верзии се во сопственост на Националната галерија на Норвешка и Кунстале Хамбург. Другаta е во сопственост на стопанственикот Нелсон Блиц, а една е купена во 1999 година од Стивен А. Коен.
Литографскиот отпечаток на композицијата се одликува со декоративна рамка-вињета на која се прикажани сперматозоиди, со фигура како фетус во долниот лев агол. Верзијата на сликата од 1893 година имала рамка со слична декорација, но подоцна била отстранета и изгубена[2].
Наслов
[уреди | уреди извор]Иако е крајно невообичаена претстава, оваа слика може да биде портрет на Богородица. Дали сликата е специјално наменета за претстава на Богородица е спорно.
Мунк користел повеќе од еден наслов, вклучувајќи ги и Заљубена жена и Мадона . Мунк не работел религиозни уметнички дела.
.jpg)
Вернер Хофман сугерира дека сликата е „чудна посветена слика која ја величи декадентната љубов. Култот на силната жена што го сведува мажот на потчинување ѝ дава на фигурата на жената монументални размери и демонска снага.
Сигрун Рафтер, историчар на уметност во Националната галерија во Осло сугерира дека Мунк имал намера да ја претставува жената во животно дело, со светоста и сензуалноста. Вообичаениот златен ореол на Марија е заменет со црвен ореол што ја симболизира двојноста на љубовта и болката. Гледиштето на гледачот е гледиштето на мажот кој води љубов со неа.
Дури и во оваа необична поза, таа отелотворува некои од клучните елементи на канонски претстави за Богородица: има спокојство, медитативност. Очите ѝ се затворени, изразувајќи скромност, но истовремено е осветлена одозгора; нејзиното тело, всушност, се гледа како се извртува од светлината за да се фати помалку од тоа, дури и додека се соочува со тоа. Овие елементи сугерираат аспекти на конвенционалните претстави на Благовештение. Роберт Мелвил наведува дека сликата прикажува „екстаза и болка во љубовниот чин“. Коментирајќи ја верзијата во литографија, тој вели дека „декоративната граница [е] составена од сперматозоиди кои се вртат околу три страни на сликата и завршуваат во приврзок сличен на фетус“.
Други критичари исто така го сметаа прикажувањето на жената како имплицитно парадоксално. Според Питер Деј, тоа е потенцијално вампирска фигура. Нејзините затворени очи, како оние на Беата Беатрикс, го оддалечуваат и го одделуваат предметот на сликата од гледачот; оваа жена е неповредлива, уживајќи во нејзината затворена авто-еротска сензуалност. Хомункулусот или фетусот во левиот агол се смалуваат во себе пред таквата врвна женска самоувереност. Денот идентификува „дихотомија“ помеѓу прогонувачката слика на монструозна мајка и женската субјективност и самодоволност[3].
Материјали за сликање
[уреди | уреди извор]Сликата во музејот Мунк во Осло била испитувана од британски и норвешки научници. Тие биле во можност да ги идентификуваат следниве пигменти: хром жолто, пруско сино, жолто окер, црн јаглен, вештачки ултрамарин и вермилион.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Edvard Munch Madonna 1895–1902“. Архивирано од изворникот на 2021-04-22. Посетено на 2021-04-19.
- ↑ Madonna
- ↑ „Madonna“. Архивирано од изворникот на 2021-02-27. Посетено на 2021-04-19.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Madonna in the MoMA Online Collection
- California State University
- Edvard Munch, Madonna, Munch Museum Oslo, at ColourLex
| ||||||||||||||||
_G0192-59_-_Google_Art_Project.jpg)
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
