L'abecee latin, ciamaa anca Ruman, a l'è ul püssee duvraa intra i sistema alfabétich dal mund, tant che al sa pö truvá in tücc i cuntinent, in dúe a l'è staa purtaa dai culunizadur che a vegníven da l'Europa; da alura a l'è staa adutaa anca par di lengu indígen, cuma ul Tagalog int i Filipinn o par l'Indunesian.

I lètar fundamental a hinn:

Chesti lètar a hinn mía assee par representá i divèrs sun in tüti i lengui che a dövren l'alfabet latin; par chest, a hinn a staa giuntaa sía di segn diacrítich (tilda, çuveta, hacek, sura-lineatura, segn intal mezz ecc.) sía di liadür, (es.: ß) sía impurtant lètar da precedent alfabet (es.: þ) sía diagraf, uvera cumbinazion de püssee caratar come ll o ch.

L'alfabet latin al nass int al VIII secul p.d.C e al deriva da chel etrüsch, basaa su chel grech. Finn a l'Etaa da mezz, a esistéven dumà i lètar grand. Cun la fin dal imperi ruman, i lengu növ adòten l'alfabet latin, e inscí anca di pòpul mía indo-europej cuma Ungares e Finlandes; dopu cun la culunizaziun l'alfabet al sa spantega par tüt ul mund.