Sextus Empiricus (Graece Σέξτος Ἐμπειρικός) fuit philosophus Graecus qui medio vel saeculo secundo exeunte floruisse videtur. Artem salutarem professus est. Scripsit Pyrrhoneion Hypotyposeon, libros tres, quibus omnem Scepticam rationem complexus est. Generalem Scepticismi tractationem absolvit libro primo, specialem libris secundo et tertio. Etiam undecim scripsit libros qui "adversus Mathematicos" inscribuntur; quibus libris est uberrimus philosophiae Graecorum fons.

Sextus semper Dogmaticos confutare, et eodem tempore aequalitatem contrariarum rationum ostendere conatus est. Cum duplici Dogmaticorum genere conflictandum erat: cum eorum, qui omnia, tum qui nihil comprehendi posse adseverebant. Igitur modo unius partis adfirmandi adrogantiam confutare debebat, modo alterius negandi temeritatem compescere. Et quas rationes modo profligaverat, easdem rursus suscipit, ut alteram partem repelleret.

In fastigio doctrinae suae posuit, ut ceteri philosophi sceptici, adsensum cohibere de omni re dubia ac incerta. Obtemperans humanae imbecillitati phaenomenorum et coactarum modo affectionum adsensum admittit.

Doctrinae suae etiam pars orginis theoriarum Luciani Floridi et Ludovici Wittgenstein factae sunt.

• Thorbecke, J. R. 1820. Disputatio num quid inter Academicos et Scepticos interfuerit
• Sexti Empirici Adversus mathematicos, hoc est, adversus eos qui profitentur disciplinas, Gentiano Herveto Aurelio interprete, Parisiis, M. Javenem, 1569 (Vicifons).
• Textus Graecus Sexti Empirici operum omnium (apud Libros Google).