Perennianum

Res apud Vicidata repertae:

Civitas: Italia
Locus: 44°26′13″N 10°41′27″E
Numerus incolarum: 3 795
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis

Gestio

Procuratio superior: Provincia Mutinensis

Geographia

Superficies: 79.67 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Baisium, Palaganum, Saxulum, Serra de Legorzano, Thoanum, Castrum Olerianum, Pulinacum

Tabula aut despectus

Perennianum^[1] (-i, n.) sive Perinianum^[2] (-i, n.) (alia nomina: Prennianum^[3], Prignanum^[4]) (Italiane: Prignano sulla Secchia) est oppidum Italiae et municipium, circiter 3 750 incolarum, in Regione Aemilia-Romania et in Provincia Mutinensi situm. Incolae Perennianenses appellantur.

• 
  Municipium Italiae

• Aemilia (terra),

Prima hominum indicia huius sedis ex aetate neolithica sunt, ut ex reliquiis vici antiquissimi intellegi potest. Incolae primi Ligurum stirpis fuisse videntur. Deinde per longam saeculorum seriem subsecutae sunt Etruscorum, Gallorum, Romanorum habitationes. Cippi votivi et utensilia varia ad aetatem Romanam pertinere videntur. Postea Longobardi, qui hoc in territorio suis finibus et exarchatui Ravennati confini guerribant vel clandestine belligerabant, ut locos idoneos, sicut Perennianum, expugnarent.

Carolingis imperium suscipientibus parte secunda saeculi VIII Perennianum in conspectum historiae primum prodiit, nam nomen eius variis formis in diversis diplomatibus ad ecclesiasticas loci conditiones relatis apparet. In diplomate a Carolo Magno, Francorum et Langobardorum rege, die 7 Iunii 781 Papiae dato confinia Dioecesis Regiensis in Aemilia determinantur. Hoc in documento nomen oppidi prima vice apparet scriptum Periniana. Mortuo Carolo Magno anno 814 imperium in discrimen venit et quidem in pericula incurrit adlata rapinis Normannorum, incursionibus Saracenorum, invasionibus Hungarorum. Berengarius I, rex Italiae, qui progeniem maternam a Carolo Magno proferebat, Papiae versatus die 6 Novembris 898 edictum edidit, quo omnia bona canonica Ecclesiae Cathedralis Regiensis confirmavit. Hoc in edicto scriptum est Perinianum. Henricus II, imperator Sacri Romani Imperii, in edicto circa annum 1020 dato, quo ecclesiae Regiensis privilegia confirmavit, Perennianum Pregnanum appellavit. Etiam aliae formae nominis in scriptis mediaevalibus inveniuntur, sicut Prennianum, Piriniana, Pirinianum, Prinianum.

Pregnanum (c. 1020) et Prenianu (1092)^[5] formae sunt simillimae appellationi Italianae. Periniana (781) et Perinianum (814), formae antiquissimae, paene omnium consensu ad nomen Romanum q.e. Perennius reductum est,^[6] quod nomen, quamquam rarum, inscriptionibus testatum est.^[7] Quippe cum nomina locorum habitabilium saepe ex fundi possessoris nomine originem ducant, expedivit cogitare de fundo aut praedio Perenniano agi, cuius possessor Perennius quidam fuerit. Notandum igitur est Perennianum esse nomen ratione restitutum.

• Archidioecesis Mutinensis-Nonantulana
• Dioecesis Regiensis in Aemilia-Guastallensis

Castelvecchio, Montebaranzone, Morano, Pescarola, Pigneto, Saltino, Sassomorello.

• Baisium (RE),
• Castrum Olerianum (RE),
• Palaganum,
• Pulinacum seu Pulinagum,
• Saxulum,
• Serramazzonum (seu Serra de Ligorzano, Serra de Legorzano),
• Thoanum (RE).

• Aemilia-Romania (regio),
• Aemilia (terra),
• Provincia Mutinensis,
• Mutina (urbs),
• Municipium Italiae.

• Situs publicus

Vicimedia Communia plura habent quae ad Perennianum spectant.

• 
  Collocatio finium Municipii in Provincia Mutinensi.

• Aubert, Jean-Jacques & Lenz, John R. & Roth, Jonathan & Sheridan, Jennifer A. (1988). Nine unpublished Latin inscriptions at Columbia University. Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik 73: 91–97.
• Berti, Giovanni (1953). Prignano: notizie e ricerche storiche. Modena: P. Toschi.

Haec stipula ad urbem spectat. Amplifica, si potes!