Linguae Iranicae
Linguae Iranicae sunt ramus linguarum Indoeuropaearum et linguarum Indoiranicarum, earum subfamiliae. Maximi momenti nostrae aetatis est Persica, qua utuntur plerique incolae Iraniae, Afganiae (ubi "Dari" appellatur), et Tadzikistaniae (ubi "Tojiki" appellatur; dilalectus eius Bukhori vel lingua Iudaica Bocharensis[1] est). Magni momenti sunt etiam lingua Curdica et Afganica.
Linguae Iranicae orientales
[recensere | fontem recensere]
- Boreo-orientales:
- lingua Avestana sive Zundica †
- lingua Bactriana †
- lingua Sogdiana †
- lingua Scythica †
- lingua Ossetica
- lingua Shughniensis
- Austro-orientales:
- lingua Afganica sive 'Pashto'
Linguae Iranicae occidentales
[recensere | fontem recensere]- Boreo-occidentales:
- lingua Baluchica
- lingua Curdica sive Carduchica sive Corduena
- lingua Gilanica
- lingua Parthica †
- Lingua Mazandaranica
- lingua Medica †
- lingua Talyschensis
- Austro-occidentales:
- lingua Lurica
- lingua Persica (antiqua, media, moderna)
- lingua Tatensis
Notae
[recensere | fontem recensere]Nexus interni
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]- Kümmel, Martin Joachim. "Areal developments in the history of Iranic: West vs. East." PDF.
- Arbor linguarum Iranicarum apud Ethnologue.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
