Lingua Maithili मैथिली
Taxinomia	Lingua Neoindica e divisione Indoiranica familiae Indoeuropaeae
Locutores	34 700 000[1]
Sigla	1 bh, 2 mai, 3 mai
Status publicus
Officialis	India
Privata	Nepalia
Litterae	Litterae Maithili
Scriptura	Devanagari; olim Mithilaksar et Kaithi
Procuratio
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae Locutores linguarum Indicarum: Maithili hic nomine "Bihari" depingitur

Lingua Maithili^[2] (Maithilī) ad Linguas Indicas e divisione Indoiranica familiae Indoeuropaeae pertinet. In gregibus dialectorum Hindi aut Bengalicarum olim numerata est, nunc potius linguarum Bihari. Est una inter 22 linguas schedulo enumeratas Indiae et lingua officialis civitatis Bihar Indiae. Ad partes septentrionales huius civitatis et in finibus adiacentibus Nepaliae adhibetur.

Georgius Grierson, nominis Maithilī primus inventor,^[3] ex appellatione regni antiqui vel potius mythici Mithilā in eadem regione reperiendi derivavit. Populus huius regionis ante duo milia annorum lingua Pracritica Magadhi usus est; postea recognoscitur lingua litteraria mediaevalis Avahattha, ex elementis Apabhramsa et Maithili composita. Litterae Maithili a saeculo XIII seu XIV incipiunt; eo aevo compositum est opus lexicographicum bilingue Varṇaratnākara, auctore Jyotirīśvara Ṭhākura, qui et ludum scaenicum Sanscrite conscripsit. Olim scriptura Mithilaksar ad linguam Maithili scribendam adhibita est, interdum et Kaithi; hodie autem fere omnes scriptura Devanagari utuntur.

Vicipaedia in Lingua Maithili

• De hac lingua apud Ethnologue
• Situs locutorum^{[nexus deficit]} apud Linguist List
• Bibliographia huius linguae

• "Maithili" in Andrew Dalby, Dictionary of Languages (ed. recensa: Londinii: Bloomsbury, 2004. ISBN 0747576831) p. 383
• G. A. Grierson, An Introduction to the Maithilī Language of North Bihār. 1881-1882