Libri deuterocanonici (Graece δευτεροκανονικὰ βιβλία), "libri secundi canonis") sunt libri et loci qui ab Ecclesia Catholica, Ecclesia Orthodoxa, Ecclesiarum Orthodoxarum Orientalium, Ecclesiae Assyriae Orientis canonicae Veteris Testamenti partes habentur, sed qui non canonici a Protestantibus ducuntur. Scripti sunt inter annum 300 a.C.n. et A.D. 100 (plerumque inter 200 a.C.n. et A.D. 70, hoc est antequam Christiani omnino a Iudaeis separati sunt. Hi libri, quamquam numquam definite in Novo Testamento citantur, inclusi erant in Septuaginta, versione apostolis familiaris.

Hi libri distinguuntur a libris protocanonicis, hoc est canon Bibliorum Hebraicorum, qui apud Iudaeis fortasse primo saeculo a.C.n. vel primo saeculo aerae vulgaris definitus, in textu Masoretico traditus est. In Reformatione eruditi Protestantes hos solos libros divinitus inspiratos censebant, et libros deuterocanonicos inter Apocrypha numerabant.

• Canon of the Old Testament ("Canon Veteris Testamenti") in The Catholic Encyclopedia (Anglice)