Insula Edge
Insula Edge (Norvegice Edgeøya) est insula Norvegica in australi et orientali archipelagi arctici Svalbardensis parte; cuius tertia maxima insula est, superficie 5073 km2.[1] In Reservato Naturali Svalbardi Australo-Orientalis(en) comprehenditur, ac patria est ursorum maritimorum et tarandorum. Latus orientale campus glacialis(en) tegit. Nomen Edge habet propter Thomam Edge, mercatorem et balaenarium Anglicum, anno 1624 mortuum. Raro nunc visitur vetaturque peregrinatoribus domorum aedificatio ob statum praesidii naturalis.[2][3]
Geographia
[recensere | fontem recensere]Insula Edge sita est ad coordinatas geographicas 77°40′N 22°30′E / 77.667°N 22.5°E. In occidentem spectat ad Storfjorden, quod de Spitzberga eam dividit, et in borea divisa est ab Insula Barentsiana sund Freemansundet. In orientali parte boreae, Olgastretet Insulam Edge a Terra Regis Caroli dividit. Insularum miinorum globi sunt ad orientem (Insulae Ryke Yse) et austrum (Mille Insulae). Ora australis fiordo maximo insulae, Tjuvfjorden, incisa est. Locus maxime borealis est Promonturium Heuglin, cui nomen inditum est Augusto 1870 a Theodoro von Heuglin (1824–76), exploratore Germanico, in expeditione Heuglin-Zeil, quae dicitur.
Geologia Insulae Edge est similis Spitzbergae mediae. Nam saxa Mesozoica (accuratius argillae fissiles Triassicae cum arenaceis subordinatis et diabasibus intrusis, et in parte occidentali et australi, strata Iurassica) cum effectibus erosionis glacialis et praesentiae glaciei polaris conspiciuntur. In latere orientali Edgeøyjøkulen, magnum glaciarium, patet.
Cum Insula Barentsiana et quibusdam aliis propinquis, Insula Edge in Reservato[4] naturali Svalbardi australo-orientalis comprehenditur, a regno Norvegico anno 1973 constituto. Celebratur tarandis satis multis et gravis est locus procreationi ursorum maritimorum, qui insuper sunt demus (populus geneticus singularis).[5]
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Norwegian Polar Institute, 2008.
- ↑ Svalbard Images, 2008.
- ↑ Huddart, David; Stott, Tim (2019-10-25). Adventure Tourism: Environmental Impacts and Management. Springer Nature. pp. 70. ISBN 978-3-030-18623-4.
- ↑ Cf. Columbanum Váczy: Lexicon botanicum polyglotticum, Editura Științifică și Enciclopedică, Hilariopoli 1980, p. 442
- ↑ C. Michael Hogan, 2008.
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]Nexus externi
[recensere | fontem recensere]
|
Situs geographici et historici: Locus: 77°40′0″N 22°30′0″E • OpenStreetMap • GeoNames • Thesaurus Getty • Store norske Lexikon |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
