Homo homini lupus
"Homo homini lupus" est sententiola celebris, quae primum apud Plautum legitur. In Asinaria enim, comoedia saeculo II a.C.n. ineunte scripta, mercator Leonidam servum adloquens ita dicit (495):
"Lupus est homo homini, non homo, quom qualis sit non novit."
Qui ordo verborum ab Erasmo in Adagiis mutatus est, ut homo homini lupus cum hac sententia, Caecilio adtributa, "Homo homini deus est, sí suum officiúm sciat",[1] congruat.
Deinde posteri hanc sententiolam saepissime repetierunt, sicut Franciscus Rabelaesus in Le tiers livre, Franciscus Baco in De dignitate et Novo organo, Michael Montanus Essais,[2] Thomas Hobbes in De cive et Leviathan, Arthurus Schopenhauer in Le monde comme volonté et comme représentation, Sigmundus Freud in Das Unbehagen in der Kultur.
Cui sententiolae adludens Sergius Bouchard misanthropice: "L'homme est un loup pour l'homme, ce qui, vous en conviendrez, n'est pas très gentil pour le loup"[3] ('homo homini lupus est, quod, consentientibus vobis, parum come est lupo').
Notae
[recensere | fontem recensere]Nexus interni
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
