Cortex cerebri
| Cortex cerebri | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| Cortices cerebri sunt strata externa loborum cerebri. | |||||
 | |||||
| In sectione histologica cortices cerebri strata externa notanda (violacee). Fons: BrainMaps.org. | |||||
 | |||||
| In microscopio cortices cerebri pleni neuronorum (nigre) apparent. | |||||
| TA: | 14.1.09.301 | ||||
Cortex cerebri in mammaliis est externum hemisphaeriorum cerebri stratum, ubi intra sex stratis I-VI variae cellulae nervales adsunt, simulque numerus neuronorum tantus est, ut complicatio necessaria esset.[1] In cortice computationes amplae expediuntur.[2]
Cortex cerebri etiam substantia grisea vulgo dicitur. Dividitur fissura longitudinali in corticem dextrum et sinistrum.
Anatomia macroscopica
[recensere | fontem recensere]Cortex est pars exterior cuiusque hemisphaerae cerebri. Superficies eius gyris et sulcis plicata apparet. Crassities corticis humani 2-4 mm metitur, format 40% massae cerebralis.
Anatomia microscopica
[recensere | fontem recensere]Distinguitur secundum criteria histologica inter neocorticem, isocorticem, et allocorticem[3].
In laminas isocorticis describendo methodus histologica momentum maximum habet. Saepissime in neuropathologia coloratio Nissliana adhibetur. Coloratio haec substantias basophilas omnium cellularum ostendit: chromatinum, nucleolum, reticulum endoplasmaticum, at invisibiles restant axona et dendrita. Colorationis Nisslianae ope laminae sex demonstrari potest.
Laminae neocorticis (coloratione Nissliana)
[recensere | fontem recensere]
Ope colorationis Nisslianae neocortici humano sunt laminae sex, numerantur I-VI - lamina I est extrema, lamina VI intima. Laminae I-IV praecipue fibras indita aliarum cerebri partium accipiunt, laminae V et VI axona edita imprimis in thalamum emittunt.
Lamina I
[recensere | fontem recensere]Lamina I, extrema corticis, lamina molecularis vocitatur. Perikarya et neuronorum et cellularum glialium modo pauca videri possunt. Somata (perikarya) neuronorum saepe situm horizontalem (cellulae horizontales vel Cajalienses et Retzii), quae sunt interneurona, ostendunt. Quamquam ontogenesi ineunte mature et abunde generatae, quibus reelinum incrementi embryonalis cerebri secernunt, post partum vero apoptosis ope pleraeque destruuntur.
Lamina II
[recensere | fontem recensere]Lamina secunda est lamina granularis externa sive lamina corpuscularis vel lamina dysfibrosa. Ei plurae cellularum pyramidalium parvarum et cellulae non pyramidales sunt. Magnitudine eorum parva et rotunda cellulae non pyramidales vocitantur neurona granuliformia. Accipit lamina fibras assotiationis corticocorticales velut ex thalamo orientes, thalamocorticales. Imprimis hac in lamina inveniuntur, ut sexta in lamina, interneurona cum axonis brevibus at ramulis multiplibus, quorum synapsium GABA neurotransmissor inhibens est, ut eis momentum maximum in editis cellulis pyramidalibus laminae vicinae tertiae modificandis est[4]. Recipiunt ipsa indita excitatoria aliarum cellularum, ut cellularum pyramidalium.
Lamina III
[recensere | fontem recensere]Lamina III nominatur lamina pyramidalis externa. Providentia vascularis, ut in lamina V, minor est. Iam prius suspicatum est, quidam morbi neurodegenerativi, ut morbus Alzheimerianus, lamina hac, initientur.
Lamina IV
[recensere | fontem recensere]Lamina IV est lamina granularis interna. Ei cellulae "granulares" insunt. Alteris corticis regionis plures adsunt, cortices hi nominatur granulares; at alteris corticis regionibus lamina IV abesse videut, haec regiones corticalis dicuntur agranulares. Coloratione secundum Nissl cellulae nervales laminae IV nucleum cum cytoplasmate tenui ostendunt. Ita differentia inter neurones et cellulas gliales haud facile licet.
Lamina V
[recensere | fontem recensere]Lamina V nominatur lamina pyramidalis interna. Lamina haec edita in diversas cerebri regiones, ut in nucleos basales mittit. Providentia vascularis, ut in lamina III, minor est.
Lamina VI
[recensere | fontem recensere]Lamina VI vocatur lamina multiformis. Lamina axona in thalamum emittit.
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Toro R., Perron M., Pike B., Richer L., Veillette S., Pausova Z., Paus T. (2008). "Brain size and folding of the human cerebral cortex". Cerebral Cortex 18 (10): 2352-7.
- ↑ Wiesel T. N., Hubel D. H. (1959). "Receptive fields of single neurones in the cat's striate cortex". The journal of physiology 148: 574-91.
- ↑ Leonhardt H., Tillmann B., Töndury G., Zilles K.. Anatomie des Menschen, Band III: Nervensystem, Sinnesorgane, Stutgardiae, Verlag Thieme
- ↑ Tremblay R., Lee S., Rudy B. (Iul 2016). "GABAergic Interneurons in the Neocortex: From Cellular Properties to Circuits". Neuron 91 (2): 260-92 doi:10.1016/j.neuron.2016.06.033
Nexus interni
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
