Humanîzm
Humanîzm an jî mirovperestî , hizreke cîhanê ye û digihije heta felsefeya rojavayê ya dema Yewnana Kevnare. Li gorî humanîzmê, ji bo jiyaneke hevpar; xweşbînî, bêşiddetî û azadiya wijdanê pir bi qîmet in. Herwiha humanîzm, pirsên wiha dipirse: “Gelo mirov çi ye/kî ye? Tebîata mirov a rastî çi ye? Mirov ji mirovan re çawa dikare bibe mirovekî baş? û hwd.”. Lewra humanîzm tevgirtina hemû fikr û ramanên mirovahiyê ye û armanca wê baştirkirina hebûyîna mirov e. Peyva humanîzmê ji peyvên latînî yên “humanus(mirovî)” û “humanitas(mirovahî)” pêk tê.
Hinek nivîskarên ku bi vê cûreyê berhem nivîsandine ev in;
[biguhêre | çavkaniyê biguhêre]Dante Alighieri (1265-1321), Francesco Petrarca (1304-1374), Giovanni Boccaccio(1313-1375), François Rabelais (1490-1553), Pierre de Ronsard (1524-1585), Michel de Montaigne (1533-1592), Miguel de Cervantes(1547-1616), William Shakespeare (1564-1616)
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
