ಯುಟ್ರೊಫಿಕೇಶನ್ ಎಂದರೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಖನಿಜಗಳು ಮತ್ತು ಪೋಷಕಾಂಶಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ನೀರಿನ ಗುಣಮಟ್ಟವನ್ನು ಕಡಿಮೆಗೊಳ್ಳಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ. ಜಲವಾಸಿ ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಾರಜನಕ ಮತ್ತು ರಂಜಕದಂತಹ (ಫಾಸ್ಫೇಟ್ ಮತ್ತು ನೈಟ್ರೇಟ್‌) ಪೋಷಕಾಂಶಗಳ ಹೆಚ್ಚಳದಿಂದ ಈ ಸಮಸ್ಯೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಆಮ್ಲಜನಕದ ಮಟ್ಟವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಪೋಷಕಾಂಶಗಳು ಹೆಚ್ಚಾದಾಗ ಫೈಟೊಪ್ಲಾಂಕ್ಟನ್‌ ವಿಪರೀತವಾಗಿ ಬೆಳೆಯತೊಡಗುತ್ತದೆ, ಇದನ್ನು ' ಅಲ್ಗಲ್ ಬ್ಲೂಮ್ ' ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತೇವೆ. ಇಂತಹ ಜೀವಿಗಳು ಸತ್ತ ನಂತರ, ಅವುಗಳ ಜೀವರಾಶಿಗಳ ಬ್ಯಾಕ್ಟೀರಿಯಾದ ಅವನತಿ ಆಮ್ಲಜನಕದ ಬಳಕೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ' ಹೈಪೋಕ್ಸಿಯಾ^[೧] ' ಸ್ಥಿತಿ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತದೆ (ಹೈಪೋಕ್ಸಿಯಾ ಎಂದರೆ ಆಮ್ಲಜನಕದ ಕೊರತೆ) . ಸಾರಜನಕ ಮತ್ತು ರಂಜಕ ಹೊಂದಿರುವ ಡಿಟರ್ಜೆಂಟ್‌ಗಳು, ರಸಗೊಬ್ಬರಗಳು ಅಥವಾ ಒಳಚರಂಡಿಯನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ನೀರಿಗೆ ಬಿಡುವುದರಿಂದ ಈ ಸಮಸ್ಯೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಜಲಚರಗಳಿಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ತೊಂದರೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ.

ಉಲ್ಮಾನ್‌ನ ಎನ್‌ಸೈಕ್ಲೋಪೀಡಿಯಾ ಪ್ರಕಾರ, "ಯುಟ್ರೊಫಿಕೇಶನ್‌ಗೆ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸುವ ಅಂಶವೆಂದರೆ ಫಾಸ್ಫೇಟ್". ರಂಜಕದ ಲಭ್ಯತೆಯು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅತಿಯಾದ ಸಸ್ಯಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಉತ್ತೇಜಿಸುತ್ತದೆ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಪಾಚಿಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ಲ್ಯಾಂಕ್ಟನ್‌ಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬೆಳೆಯತೊಡಗುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ, ನೀರಿನ ಗುಣಮಟ್ಟ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ರಂಜಕ ಮಣ್ಣಿಗೆ ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸವೆತದಿಂದ ಸಾಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.  ಒಮ್ಮೆ ಸರೋವರಗಳಿಗೆ ಸ್ಥಳಾಂತರಗೊಂಡ ನಂತರ, ಫಾಸ್ಫೇಟ್ ಅನ್ನು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಹೊರತೆಗೆಯುವುದು ನಿಧಾನವಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಯುಟ್ರೊಫಿಕೇಶನ್ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಹಿಮ್ಮುಖಗೊಳಿಸಲಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಕಲ್ಚರಲ್ ಯುಟ್ರೊಫಿಕೇಶನ್ ಎನ್ನುವುದು ಮಾನವ ಚಟುವಟಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಯುಟ್ರೊಫಿಕೇಶನ್ ಅನ್ನು ವೇಗಗೊಳಿಸುವುದು. ಭೂಮಿಯನ್ನು ತೆರವುಗೊಳಿಸುವುದರಿಂದ ಮತ್ತು ಪಟ್ಟಣಗಳ ನಿರ್ಮಾಣದಿಂದ, ಭೂ ಹರಿವು ವೇಗಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸಾರಜನಕ ಹಾಗು ರಂಜಕದಂತಹ ಪೋಷಕಾಂಶಗಳನ್ನು ಸರೋವರಗಳು ಮತ್ತು ನದಿಗಳಿಗೆ ಸರಬರಾಜು ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸಂಸ್ಕರಣಾ ಘಟಕಗಳು, ಗಾಲ್ಫ್ ಕೋರ್ಸ್‌ಗಳು, ರಸಗೊಬ್ಬರಗಳು, ಸಾಕಣೆ ಕೇಂದ್ರಗಳಿಂದ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಮತಷ್ಟು ಪೋಷಕಾಂಶಗಳ ಮಟ್ಟ ಹೆಚಾಗುತ್ತಿವೆ.

ಪಾಚಿಗಳು ಸತ್ತಾಗ ಅವು ಕೊಳೆಯುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಆ ಸಾವಯವ ಪದಾರ್ಥದಲ್ಲಿರುವ ಪೋಷಕಾಂಶಗಳನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮಜೀವಿಗಳು ಅಜೈವಿಕ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುತ್ತವೆ.  ಈ ವಿಭಜನೆಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಆಮ್ಲಜನಕವನ್ನು ಬಳಸುತ್ತದೆ, ಇದರಿಂದ ಕರಗಿದ ಆಮ್ಲಜನಕದ ಕೊರತೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಯೂಟ್ರೋಫಿಕೇಶನ್ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಪರಿಣಾಮದಿಂದ ಆಮ್ಲಜನಕದ ಮಟ್ಟ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ, ಇದರಿಂದ ಜಲಚರಗಳ ಜೀವಕ್ಕೆ ಹಾನಿ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಜೀವವೈವಿಧ್ಯತೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವ ಇತರ ಪರಿಣಾಮಗಳು ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ. ಪೋಷಕಾಂಶಗಳು ಅನಾಕ್ಸಿಕ್^[೨] ವಲಯದಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತವಾಗಿರಬಹುದು ಮತ್ತು ಶರತ್ಕಾಲದ ತಿರುವು ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧ ಹರಿವಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಮತ್ತೆ ಲಭ್ಯವಾಗಬಹುದು. ಪಾಚಿಗಳು ಅವನತಿಗೊಂಡು ಸರೋವರಗಳ ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಅಲ್ಲಿ ಆಮ್ಲಜನಕರಹಿತ ಜೀರ್ಣಕ್ರಿಯೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದಾದಗಿ ಹಸಿರುಮನೆ ಅನಿಲಗಳಾದ ಮೀಥೇನ್ ಮತ್ತು ಸಿಒ 2 ಅನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.  ಮೀಥೇನ್ ಅನಿಲದ ಕೆಲವು ಭಾಗವನ್ನು ಆಮ್ಲಜನಕರಹಿತ ಮೀಥೇನ್ ಆಕ್ಸಿಡೀಕರಣ ಬ್ಯಾಕ್ಟೀರಿಯಾ ಸೇವಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಇದು ಝೋಒಪ್ಲಾಂಕ್ಟಾನ್ ಗೆ ಆಹಾರವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಸರೋವರವು ಎಲ್ಲಾ ಆಳದಲ್ಲಿ ಕರಗಿದ ಆಮ್ಲಜನಕದ ಕೊರತೆಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಮೆಥೈಲೋಕೊಕಸ್ ಕ್ಯಾಪ್ಸುಲಾಟಸ್‌ನಂತಹ ಏರೋಬಿಕ್ ಮೀಥೇನ್ ಆಕ್ಸಿಡೀಕರಣ ಬ್ಯಾಕ್ಟೀರಿಯಾ ಸಿಒ 2 ಅನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮೀಥೇನ್ ಅನ್ನು ಸೇವಿಸಬಹುದು ಮತ್ತು ಇದು ಪಾಚಿಗಳ ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಪಾಚಿಗಳು ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ದ್ಯುತಿಸಂಶ್ಲೇಷಣೆಯಿಂದ ಆಮ್ಲಜನಕವನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಕರಗಿದ ಆಮ್ಲಜನಕವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕಿನ ಅನುಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅದರ ಉಸಿರಾಟದಿಂದ ಸಿಒ 2 ಅನ್ನು ಹೊರಸೂಸುವ ಮೂಲಕ ಆಮ್ಲಜನಕವನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತದೆ. ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕಿನ ಅನುಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಪಾಚಿಗಳು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುವ ಸಿಒ 2 ಅನ್ನು ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಅದರ ಬಳಕೆಗಾಗಿ ನೀರಿನ ಕ್ಷಾರತೆ ಮತ್ತು pH ಅನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಇದನ್ನು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಮಾನವ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಂದ ಪೋಷಕಾಂಶಗಳು ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರವೇಶಿಸುವ ದರವನ್ನು ವೇಗಗೊಳ್ಳಿಸುತಿದೆ. ಕೃಷಿ ಮತ್ತು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಿಂದ ಹರಿವು, ಸೆಪ್ಟಿಕ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು ಮತ್ತು ಚರಂಡಿಗಳಿಂದ ಮಾಲಿನ್ಯ, ಒಳಚರಂಡಿ ಕೆಸರು ಹರಡುವುದು ಮತ್ತು ಇತರ ಮಾನವ ಸಂಬಂಧಿತ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಅಜೈವಿಕ ಪೋಷಕಾಂಶಗಳು ಮತ್ತು ಸಾವಯವ ಪದಾರ್ಥಗಳೆರಡನ್ನೂ ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಹರಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.  ಸಾರಜನಕದ ವಾತಾವರಣದ ಸಂಯುಕ್ತಗಳ ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟವು ಸಾರಜನಕದ ಲಭ್ಯತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ.  ಕೊಳಚೆನೀರಿನ ಕೊಳವೆಗಳಿಂದ "ಪಾಯಿಂಟ್ ಸೋರ್ಸ್" ಮಾಲಿನ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದ ಸರೋವರಗಳಲ್ಲಿ ಯುಟ್ರೊಫಿಕೇಶನ್ ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲಿ ರಂಜಕವನ್ನು ಮುಖ್ಯ ಅಪರಾಧಿ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.  ಒಂಟಾರಿಯೊದ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಸರೋವರ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿದ ಅಧ್ಯಯನಗಳು ರಂಜಕದ ಸೇರ್ಪಡೆ ಮತ್ತು ಯುಟ್ರೊಫಿಕೇಶನ್ ದರಗಳ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ತೋರಿಸಿದೆ.  ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕೃಷಿ ರಸಗೊಬ್ಬರ ಉತ್ಪಾದನೆ ಮತ್ತು ಅನ್ವಯಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಮಾನವಕುಲವು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ರಂಜಕ ಸೈಕ್ಲಿಂಗ್ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ನಾಲ್ಕು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದೆ. ೧೯೫೦ ಮತ್ತು ೧೯೯೫ರ ನಡುವೆ, ಅಂದಾಜು ೬೦೦,೦೦೦,೦೦೦ ಟನ್ ರಂಜಕವನ್ನು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಮೈಗೆ ಅನ್ವಯಿಸಲಾಯಿತು, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಬೆಳೆಭೂಮಿಗಳಲ್ಲಿ.

ಯುಟ್ರೊಫಿಕೇಶನ್ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮಾನವ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಂದ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆಯಾದರೂ, ಇದು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಾಗಬಹುದು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಸರೋವರಗಳಲ್ಲಿ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಸಮಶೀತೋಷ್ಣ ಹುಲ್ಲುಗಾವಲು ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿನ ಅನೇಕ ಸರೋವರಗಳಲ್ಲಿ ಯುಟ್ರೊಫಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.  ಸರೋವರಗಳ  ನೈಸರ್ಗಿಕ ಉತ್ಪಾದಕತೆಯನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವಲ್ಲಿ ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆ, ಭೂವಿಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಇತರ ಬಾಹ್ಯ ಪ್ರಭಾವಗಳು ನಿರ್ಣಾಯಕವೆಂದು ಪ್ಯಾಲಿಯೊಲಿಮ್ನಾಲಜಿಸ್ಟ್‌ಗಳು ಈಗ ಗುರುತಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಕರಾವಳಿ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಯುಟ್ರೊಫಿಕೇಶನ್ ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿದ್ಯಮಾನವಾಗಿದೆ. ರಂಜಕವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸುವ ಪೋಷಕಾಂಶವಾಗಿರುವ ಸಿಹಿನೀರಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ, ಸಾರಜನಕವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸಮುದ್ರ ನೀರಿನ ಪೋಷಕಾಂಶವನ್ನು ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸುವ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶವಾಗಿದೆ; ಆದ್ದರಿಂದ, ಉಪ್ಪು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಯುಟ್ರೊಫಿಕೇಶನ್ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾರಜನಕದ ಮಟ್ಟವು ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ಯುಟ್ರೋಫಿಕೇಷನ್ ಮೂಲಕ ಅನೇಕ ಪರಿಸರ ಪರಿಣಾಮಗಳು ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಫೈಟೊಪ್ಲಾಂಕ್ಟನ್^[೩] ಗಳ ಹೆಚ್ಚಳ , ಬಣ್ಣ, ವಾಸನೆ ಮತ್ತು ನೀರಿನ ಸಂಸ್ಕರಣೆಯ ತೊಂದರೆಗಳು, ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಆಮ್ಲಜನಕದ ಕೊರತೆ , ಜಲಚರಗಳ ನಷ್ಟ,  ಇತ್ಯಾದಿ.  ಆದರೆ ಪರಿಸರದ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುವ ಮೂರು ಮುಖ್ಯವಾದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳೆಂದರೆ – ಜೀವವೈವಿಧ್ಯತೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದು, ಜಾತಿಗಳ ಸಂಯೋಜನೆಯ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಮತ್ತು ವಿಷತ್ವ ಪರಿಣಾಮಗಳು.

ಜೀವವೈವಿಧ್ಯತೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುವುದು - ಅಲ್ಗಲ್ ಬ್ಲೂಮ್^[೪] ನಿಂದ ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕು ಮಿತಿಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಇರುವ ಆಮ್ಲಜನಕದ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲಾ ಉಸಿರಾಡುವ ಸಸ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಆಮ್ಲಜನಕದ ಅಗತ್ಯವಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸಸ್ಯ ಹಾಗು ಪಾಚಿಗಳನ್ನು ದ್ಯುತಿಸಂಶ್ಲೇಷಿಸುವ ಮೂಲಕ ಹಗಲು ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಪುನಃ ತುಂಬಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.  ಯುಟ್ರೊಫಿಕ್ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಲ್ಲಿ, ಕರಗಿದ ಆಮ್ಲಜನಕವು ಹಗಲಿನಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಉಸಿರಾಟದ ಪಾಚಿಗಳಿಂದ ಮತ್ತು ಸತ್ತ ಪಾಚಿಗಳು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಯನ್ನು ಪೋಷಿಸುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮಜೀವಿಗಳಿಂದ ಕತ್ತಲೆಯ ನಂತರ ಬಹಳವಾಗಿ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ.  ಕರಗಿದ ಆಮ್ಲಜನಕದ ಮಟ್ಟವು ಹೈಪೊಕ್ಸಿಕ್ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಇಳಿದಾಗ, ಮೀನು ಮತ್ತು ಇತರ ಸಮುದ್ರ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಉಸಿರುಗಟ್ಟುತ್ತವೆ.  ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ನೀರಿನಲ್ಲಿರುವ ಜಲಚರಗಳಿಗೆ ಹಾನಿ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ.

ವಿಷತ್ವ - ಕೆಲವು ಹಾನಿಕಾರಕ ಅಲ್ಗಲ್ ಬ್ಲೂಮ್, ಸಸ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ವಿಷಕಾರಿಯಾಗಿದೆ.  ವಿಷಕಾರಿ ಸಂಯುಕ್ತಗಳು ಆಹಾರ ಸರಪಳಿಯವರೆಗೆ ಹೋಗಬಹುದು, ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಮರಣ ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ.  ಪಾಚಿಗಳನ್ನು ಸೇವಿಸಿದಾಗ, ನ್ಯೂರೋ- ಮತ್ತು ಹೆಪಟೊಟಾಕ್ಸಿನ್ಗಳು ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗುತ್ತವೆ, ಅದು ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮಾನವರಿಗೆ ಅಪಾಯವನ್ನುಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ.

ಯುಟ್ರೊಫಿಕೇಶನ್ನಿಂದ ಮನುಷ್ಯರಿಗು ಹಾಗು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೂ ಅಪಾಯ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರಿಂದ , ಇಂದನ್ನು ತಡೆಗಟ್ಟಲು ಸೂಕ್ತ  ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಕೈಕೊಳ್ಳಬೇಕು.  ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ನೀರಿನ ಸಂಸ್ಕರಣಾ ಘಟಕಗಳ ತ್ಯಾಜ್ಯವನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸುವಲ್ಲಿ ಸುಧಾರಣೆ, ಡಿಟರ್ಜೆಂಟ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ರಂಜಕದ ಕಡಿತದಿಂದ, ಕಡಲಕಳೆ (ಕೆಲ್ಪ್) ರಂಜಕ ಮತ್ತು ಸಾರಜನಕವನ್ನು ಸಹ ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸಮುದ್ರದ ಭಾಗಗಳಿಂದ ಅತಿಯಾದ ಪೋಷಕಾಂಶಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಲು ಇದು ಉಪಯುಕ್ತವಾಗಿದೆ, ಕಬ್ಬಿಣ ಅಥವಾ ಅಲ್ಯೂಮಿನಿಯಂ ಲವಣಗಳು ಅಥವಾ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿಯಂ ಕಾರ್ಬೊನೇಟ್ ಅನ್ನು ನೀರಿಗೆ ಸೇರಿಸುವ ಮೂಲಕ ರಂಜಕದ ಮಟ್ಟವನ್ನು ಕಡಿಮೆಮಾಡಬಹುದು ಹೀಗೆ ಹಲವಾರು ವಿಧಾನಗಳಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ತಡೆಗಟ್ಟಬಹುದು.

ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:ರೆಫ಼್ಲಿಸ್ತ್

1. ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Hypoxia_(environmental)
2. ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Anoxic_waters
3. ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Phytoplankton
4. ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Algal_bloom