საყოველთაო გაფიცვა
საყოველთაო გაფიცვა — სამუშაო ძალის მასობრივი გაფიცვა. საყოველთაო გაფიცვა შესაძლოა მოაიცავდეს მრეწველობის რამდენიმე დარგის მუშებს, ასევე მომსახურების სფეროში დასაქმებულებს.
საყოველთაო გაფიცვის იდეა წარმოადგინა 1839 წელს ჩარტისტულმა კონვენტმა. XIX–XX საუკუნეების მიჯნის საყოველთაო გაფიცვის მაგალითებია 1893 წლის საყოველთაო გაფიცვა ბელგიაში, საყოველთაო გაფიცვა სამხრეთ რუსეთში 1903 წელს, 1905 წლის ოქტომბრის საყოველთაო გაფიცვა რუსეთის იმპერიაში, საყოველთაო გაფიცვა გაერთიანებულ სამეფოში 1926 წელს და სხვა. მეორე მსოფლიო ომის დროს საყოველთაო გაფიცვები გაიმართა ათენში (1943) და დანიაში (1944). მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ საყოველთაო გაფიცვები გახშირდა, მის მონაწილეთა შემადგენობა გაიზარდა, ეკონომიკურ მოთხოვნებს დაემატა პოლიტიკური მოთხოვნები.
იხილეთ აგრეთვე
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- კობახიძე, ი., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 9, თბ., 1985. — გვ. 203.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
