იონები (ძვ. ბერძნ. ἰόν [i̯oːn] — „მოსიარულე“) — ელექტრულად დამუხტული ატომები ან ატომთა ჯგუფები (მოლეკულები, რადიკალები და სხვა), რომლებიც წარმოიქმნება მათ მიერ ელექტრონების (ან სხვადასხვა დამუხტული ნაწილაკის) დაკარგვის ან შეძენის შედეგად. მაიკლ ფარადეიმ 1834 წელს, როდესაც იკვლევდა მჟავების, ტუტეებისა და მარილების წყალხსნარებზე ელექტრული დენის მოქმედებას, დაუშვა, რომ ასეთი წყალხსნარების ელექტროგამტარობა განპირობებულია იონების მოძრაობით. დადებითად დამუხტულ იონებს, რომლებიც ხსნარებში უარყოფითი პოლუსისაკენ (კათოდისაკენ) მოძრაობენ, ფარადეიმ კათიონები უწოდა, ხოლო უარყოფითად დამუხტულებს, რომლებიც დადებითი პოლუსისაკენ (ანოდისაკენ) მოძრაობენ, — ანიონები. ამის შესაბამისად იონების მუხტის ნიშანი ან დადებითია, ან უარყოფითი, მუხტის სიდიდე დამოკიდებულია ატომის მიერ დაკარგული ან შეძენილი ელექტრონების რაოდენობაზე. მაგ., Na⁺, Ca⁺, Al³⁺, Cl⁻, SO₄²⁻. იონები გვხვდება ნივთიერების ყველა აგრეგატულ მდგომარეობაში — აირებში, სითხეებში, კრისტალებში.

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 5, თბ., 1980. — გვ. 196.

ხ • გ • რ ქიმია ქიმიურ მეცნიერებათა სისტემა დარგები ანალიზური ქიმია  არაორგანული ქიმია  ორგანული ქიმია  პოლიმერების ქიმია  ფიზიკური ქიმია ორგანომეტალური ქიმია  მეცნიერებათაშორისი დისციპლინები აგროქიმია  ატმოსფერული ქიმია  ბიოქიმია  გეოქიმია  ელექტროქიმია  მეტალურგია  ქიმიური ტექნოლოგია  ქიმიური ფიზიკა ქიმიური კინეტიკა საერთო ცნებები და ტერმინები აირები  არაორგანული ნივთიერებები  ატომი  ბირთვი  ვალენტობა  იონი  კოლოიდები  ლითონები  მარილები  მოლეკულა  მჟავები  ნეიტრონი  ორგანული ნივთიერებები  პოლიმერი  პროტონი  ჟანგბადი  რეაქცია  სითხე  ფუძეები  ქიმიური ელემენტი  ქიმიური ნაერთი  ქიმიური ფორმულა  წყალი  ხსნარები