დაბლაგომი
| სოფელი | |
|---|---|
|
დაბლაგომი | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| მხარე | იმერეთის მხარე |
| მუნიციპალიტეტი | სამტრედიის მუნიციპალიტეტი |
| თემი | გომი |
| კოორდინატები | 42°05′58″ ჩ. გ. 42°23′15″ ა. გ. / 42.09944° ჩ. გ. 42.38750° ა. გ. |
| ცენტრის სიმაღლე | 40 მ |
| ოფიციალური ენა | ქართული ენა |
| მოსახლეობა | 895[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 100 % |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
| სატელეფონო კოდი | +995 |
.svg)    | |
დაბლაგომი — სოფელი საქართველოში, იმერეთის მხარის სამტრედიის მუნიციპალიტეტში, გომის ადმინისტრაციული ერთეულის ცენტრი (სოფლები: გომმუხაყრუა, გომნატეხები, დაფნარი, დობირო, ზედა ეწერი, კეთილაური, კორმაღალი, მთისძირი, ქვედა ეწერი, ცივწყალა).
მდებარეობს იმერეთის დაბლობზე, ბაღდათი-დაფნარის საავტომობილო გზაზე, ზღვის დონიდან 40 მ-ზე, სამტრედიიდან 14 კმ დაშორებით. სოფელში გამოვლენილია კირის ნედლეულის საბადო. სოფლის თავზე არის ძველი ციხის ნანგრევები.
ისტორია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
მთავარი სტატია: დაბლაგომის არქეოლოგიური ძეგლები.დაბლაგომის ტერიტორიაზე აღმოჩენილია ადრინდელი ბრინჯაოს ხანის ნასახლარი, ანტიკური ხანის სამაროვანი და ნასახლართა ნაშთები. აღმოჩენილი მასალა მოწმობს, რომ დაბლაგომი ანტიკური ხანის კოლხეთის სამეფოს ქალაქური ტიპის მნიშვნელოვანი სავაჭრო და სახელოსნო ცენტრი იყო. განსაკუთრებით დაწინაურებული იყო კერამიკული წარმოება. სოფელი ისტორიულად და გეოგრაფიულად მიეკუთვნებოდა საჩინოს მხარეს, გვიან შუა საუკუნეებში გარკვეული პერიოდი შედიოდა საჯავახოს მხარეში. სოფელში იდგა უფლის მირქმის სახელობის ეკლესია.[2]
დემოგრაფია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 895 ადამიანი.
| აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
|---|---|---|---|
| 2002[3] | 1115 | 523 | 592 |
| 2014[1] |  895 |
430 | 465 |
განათლება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]დაწყებითი სკოლა დაბლაგომში 1918 წელს გაიხსნა. 1933 წლიდან სკოლა არასრულ საშუალო, ხოლო 1994 წლიდან - საშუალო სკოლად გადაკეთდა. სკოლაში დადიან შემდეგი სოფლებიდან: საკუთრივ დაბლაგომი, კეთილაური, ცივწყალა, დაფნარი. სოფელში მოქმედებს საბავშვო ბაღი.
იხილეთ აგრეთვე
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012. — გვ. 245.
- დვალაშვილი გ., გოგიშვილი მ., სამტრედიის მუნიციპალიტეტი, თბ., 2019, გვ., 140-143
- „საქართველოს არქეოლოგია“, თბილისი: თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის გამომცემლობა, 1959.
- Куфтин Б. А., Материалы к археологии Колхиды, т. 2, Тб., 1950;
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ ე. გვენეტაძე, გ. გაგუა „საჯავახოს მხარე“ „პარალელი“ N5, გვ. 217 — თბილისი, 2013 წ. ISSN 0235-8417
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II
| |||||||||||||
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
