გაური (ცხოველი)
| გაური | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||
| მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| ლათინური სახელი | |||||||||||||||||
| Bos gaurus (Smith, 1827) | |||||||||||||||||
| დაცვის სტატუსი | |||||||||||||||||
 IUCN 3.1 Vulnerable : 2891 | |||||||||||||||||
| გავრცელება | |||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
გაური (ლათ. Bos gaurus) — წყვილჩლიქოსანი ცხოველი ძროხისებრთა ოჯახისა. ხარის სიგრძე 3 მ აღწევს, სიმაღლე მინდაოში — 2,2 მ; რქების სიგრძე 83 სმ. ფური უფრო პატარაა. გაურს მოყავისფრო-მოშავო ზურგი და გვერდები აქვს, მოყვითალო-მურა მუცელი, მოთეთრო ფეხები. გავრცელებულია ინდოეთში, მიანმარსა და მალაკის ნახევარკუნძულზე. ცხოვრობენ ნახირებად. მაკეობა გრძელდება 8-9 თვემდე. იგებს ერთ ხბოს. იკვებება ბალახოვანი მცენარეულობით, ფოთლებითა და ყლორტებით. მტაცებლური ნადირობის შედეგად გაური ბევრგან მოისპო. იყენებენ მის ხორცს, ტყავს. გაურის მოშინაურებული ფორმაა გაიალი.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, თბ., 1978. — გვ. 14.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
