Ismailiyah (basa Arab: الإسماعيليون al-Ismā'īliyyūn; basa Urdu: اسماعیلی Ismā'īlī, basa Pèrsi: اسماعیلیان Esmā'īliyān) yaiku madahab kang cacah panganuté gedhé dhéwé kaping loro sajeroning Islam Singah, sawisé madahab Rolas Imam (Itsna 'Asyariah). Sesebutan Ismailiyah dipikolihi pangikut madahab iki amarga panampa wong-wonge ingatase keimaman Isma'il bin Ja'far minangka panerus saka Ja'far ash-Shadiq. Pangikut madahab Itsna 'Asyariah, ing pihak liya nampa Musa al-Kadzim minangka Imame. Ismailiyah lan Itsna 'Asyariah padha-padha nampa enem Imam Singah paling biyèn, saéngga duwé pamandeng kang padha sajeroning sajarah wiwitan mazhabé.^[1]

Téologi Ismailiyah tau dadi kang gedhé dhéwé ing antarané madahab-madahab Islam Singah, lan mancik pucuking kakwasan politike ing mangsa kakwasan Dinasti Fatimiyah ing abad kaping 10 nganti tekan kaping 12 Masehi.

Ajaran Ismailiyah, kang uga dikenal kanthi jeneng madahab Pitung Imam, ngrembaka dadi sistem kapercayane saiki sawisé Imam Muhammad bin Ismail séda; utawa "ngilang" kaya déné kapercayan pangikut Ismailiyah. Ajaran Ismailiyah duwé ciri panekanan ing aspek batiniah (esoterik) saka agama Islam. Dibandingake karo ngrembakane ajaran Rolas Imam kang pamikirane ana ing aspek lahiriah (eksoterik), yaiku akhbar lan ushul, mula bisa dikandakake ajaran Singah ngrembaka ing rong arah kang béda: ajaran Ismailiyah kang luwih luwih akèh ngrembug kamistisan sipat sang Imam lan kamistisan dalan tumuju Allah, lan ajaran Rolas Imam kang luwih akèh ngrembug ngenani syariah lan sunat saka Ahlul Bait.

Sanajan ana sapérangan golongan pecahan sajeroning Ismailiyah, saiki istilah iki racaké minangka nyebut komunitas Nizari. Wong-wong mau yaiku panganut saka Aga Khan, kang minangka golongan Ismailiyah kanthi gunggung panganut gedhé dhéwé. Ing antarané golongan-golongan kang ana pancen ana bedane sajeroning ngibadah lahiriah, nanging racaké kanthi teologi spiritual tetep trep karo kapercayan imam-imam wiwitan Ismailiyah. Kaum panganut Ismailiyah racaké bisa ditemoni ana India, Pakistan, Suriah, Lebanon, Israèl, Arab Saudi, Yaman, Tiongkok, Yordania, Uzbekistan, Tajikistan, Afganistan, Afrika Wétan, lan Afrika Kidul. Ing taun-taun pungkasan, saperanganwong-wong mau uga émigrasi ing Éropah, Australia, Niu Selan, lan Amérika Lor.